هنر، در اصل و تعریف خود، خانۀ نمایش و آفرینش زیبایی‌ست. در واقعیت امروز اما انگار این اصل و این تعریف دیگر نیست. انگار چهره اصلی هنر را گم کرده‌ايم، میان محدودیت‌ها، اعمال سلیقه‌ها، جاه‌طلبی‌ها، دسته‌بندی‌ها، پول‌پاشی‌ها، رانت‌ها و... . و هنر که در روزگار نخستین خود میدانِ آزادیِ خیال و اندیشۀ انسانی بود و نمایشگاه رنگ‌آمیزی و تنوع زیست انسانی، به مرور تبدیل به کلیشه‌هایی تکراری شد. کلیشه‌هایی که حتی تعیین آنها بیرون از عالم هنر و توسط پشت پرده‌های اقتصاد، سیاست و رسانه اتفاق می‌افتد. اقتصادها، سیاست‌ها و رسانه‌هایی که بیشترشان وابسته به نگاه‌هایی دیگری‌ستیز و قبیله‌گرا هستند. نگاه‌هایی که چه بخواهیم و چه نخواهیم سلیقۀ هنری نسل‌ها را رقم خواهد زد. در این «بن‌بست» دیگر هنرمند جوانی به خاطر هنرش دیده نمی‌شود؛ حتی اگر یک پیکاسوی جوان یا یک حافظ نوجوان باشد!

ما در این مجلۀ فعلا بی‌کاغذ، دوست داریم با کمک شما هنر را به خانۀ اولش برگردانیم؛ به همین دلیل شعارمان این است: «هنر میدان آزادی‌ است» و رویکردمان برای تحقق این شعار «عدالت رسانه‌ای در جهان هنر» است.

اگر با ما موافقید لطفا شما هم به «میدان آزادی» بیایید.