نقد تیزی بود، من هر دو فصل وضعیت زرد را دانلود کردم و ریز به ریز دیدم، سلیقه ام بهترین سریالهای روز آمریکاییست، ولی فصل اول وضعیت زرد را با همه ی ضعف هایش پسندیدم
۱. اولین سریالی بود که احساس می کردم آدم های از جنس مردم ساخته اند، کسانی که در بطن جامعه زندگی می کنند و تجربیات روزمره شان شبیه تجربیات روزمره ی قشر متوسط به پایین است
۲. از معدود سریالهای بدون سیاه نمایی و خشونت بود که میشد بچه ها هم ببینند
۳. نقش ها باور پذیر بود، بطوری که ما هنوز دکتر سامان، دایی، آرش، رضا را بخاطر داریم و بهشان در محاورات و شوخی هایمان ارجاع می دهیم و هرجای تلویزیون که باز ظاهر شوند مثلا می گوییم: این دکتر سامانه!
۴. جوری با آدمهای این سریال زندگی کردم که مثلا با آدمهای سریال برکینگ بد یا تدلاسو زندگی کردم، سریالها را باهم مقایسه نمی کنم، ولی فضای دفتر و زندگی که حول آن شکل گرفته بود مثل فضای تیم تدلاسو یا مشابه آن بود، مخاطب احساس ورود به فضا و زندگی در آن را داشت
۵. فراموش نکنیم اولین تجربه چنین گروه هایی بود، و همین تازگی باعث جالب شدن موضوع میشد، هرچند مایه های داستانی مقداری ضعیف بود و چون اولین بود طبیعتا ضعف هم داشت

البته فصل دو ضعیف تر بود و شاید نباید ساخته میشد، و داستانهای عاطفی تکراری می نمود که البته در تماااام سریالهای تلویزیون وضع همینست