نقد تیزی بود، من هر دو فصل وضعیت زرد را دانلود کردم و ریز به ریز دیدم، سلیقه ام بهترین سریالهای روز آمریکاییست، ولی فصل اول وضعیت زرد را با همه ی ضعف هایش پسندیدم۱. اولین سریالی بود که احساس می کردم آدم های از جنس مردم ساخته اند، کسانی که در بطن جامعه زندگی می کنند و تجربیات روزمره شان شبیه تجربیات روزمره ی قشر متوسط به پایین است۲. از معدود سریالهای بدون سیاه نمایی و خشونت بود که میشد بچه ها هم ببینند۳. نقش ها باور پذیر بود، بطوری که ما هنوز دکتر سامان، دایی، آرش، رضا را بخاطر داریم و بهشان در محاورات و شوخی هایمان ارجاع می دهیم و هرجای تلویزیون که باز ظاهر شوند مثلا می گوییم: این دکتر سامانه!۴. جوری با آدمهای این سریال زندگی کردم که مثلا با آدمهای سریال برکینگ بد یا تدلاسو زندگی کردم، سریالها را باهم مقایسه نمی کنم، ولی فضای دفتر و زندگی که حول آن شکل گرفته بود مثل فضای تیم تدلاسو یا مشابه آن بود، مخاطب احساس ورود به فضا و زندگی در آن را داشت۵. فراموش نکنیم اولین تجربه چنین گروه هایی بود، و همین تازگی باعث جالب شدن موضوع میشد، هرچند مایه های داستانی مقداری ضعیف بود و چون اولین بود طبیعتا ضعف هم داشتالبته فصل دو ضعیف تر بود و شاید نباید ساخته میشد، و داستانهای عاطفی تکراری می نمود که البته در تماااام سریالهای تلویزیون وضع همینست