زیرخاکی

در حالیکه آخرین سریال‌های صداوسیما پیش از عید با آثاری مثل «مشاور»، «چرخ گردون» و «مستوران 2» از جنس همان دست‌پخت سابق بود و مخاطب باید آن‌ها را به‌زور تحمل می‌کرد، با تحویل سال نو، جنس برنامه‌ها و سریال‌های تلویزیون هم ناگهان متحول شد. علی‌رغم شعارهای قبلی صداوسیما مبنی بر سلبریتی‌زدایی، سلبریتی‌ها و کارگردان‌های موفق دوباره به تلویزیون بازگشتند

یک اسم خوب برای یک شروع عالی کافی است تا قلاب را وسط زندگی روزمره‌ی مخاطبان تلویزیون بیندازی! وقتی یک قصه‌ی خوب با یک اسم خوب، با کارگردانی خوب و بازی‌های خوب همراه شود یک شاهکار آفریده می‌شود. به نظرم مهمترین کاری که سریال «ارمغان تاریکی» انجام داده نمایش یک قصه‌ی خوب است؛ از آن قصه‌هایی که حیف است یک بار زندگی کرده باشید و این قصه را نشنیده باشید.

شناسنامه‌ی کار به ما می‌گوید «وضعیت زرد» یک طنز سیتکام است؛ اما چه کسی است که نداند طنز سیتکام با همه‌ی ویژگی‌هایش در ساختار تا چه حد به قدرت خلق موقعیت‌های طنز و انرژی دیالوگ‌ها تکیه دارد و اکثر بار آن هم بر دوش طراحی شوخی‌ها و طنازی بازیگران است؟ حالا این تعریف را بگذارید کنار آنچه در «وضعیت زرد» می‌بینیم؛ از تمام شوخی‌های نگرفته و قصه‌های لَخت و ملال‌آور تا محیط نه‌چندان جذاب مؤسسه‌ای نیمه‌رانتی که داستان‌ها حول آن و خانواده‌ی سعید می‌چرخد.