فیلشاه

قهرمان در انیمیشن، فقط یک شخصیت نیست؛ نماد یک چشم‌انداز است. تصویر آرمانی یک نسل است. جامعه‌ای که می‌خواهد آینده‌ای روشن بسازد، به قهرمان نیاز دارد. بدون قهرمان، امید و تخیل و شجاعت در ذهن کودکان شکل نمی‌گیرد. اما پرسش اینجاست: آیا ما توانسته‌ایم چنین تصویری بسازیم؟

انیمیشن در جهان امروز نه‌تنها ابزار سرگرمی نیست، بلکه پلی‌ است میان فرهنگ‌ها، زبان‌ها و جهان‌های خیالی. در ایران، این هنر خاص، راهی پرفراز و نشیب را طی کرده تا به موقعیتی برسد که امروز دارد. اما اگر بخواهیم این مسیر را نه با عدد و سال، بلکه با تصویر و استعاره مرور کنیم، بهترین تمثیل شاید یک ماشین در حال حرکت باشد؛ ماشینی که بدنه‌اش در ابتدا خام و ساده بود، اما با گذشت دهه‌ها، موتورهای گوناگونی به آن اضافه شد.

وقتی از انیمیشن حرف می‌زنیم، اغلب ذهن‌مان به‌سمت والت دیزنی و پیکسار می‌رود، یا شاید انیمه‌های ژاپنی. اما در همین نزدیکی، در دل سینمای ایران، دنیایی در حال رشد است؛ دنیایی پر از قصه‌های خیال‌انگیز، قهرمان‌های رنگارنگ و تصویرهایی که به‌تدریج قلب مخاطبان را تسخیر می‌کنند. انیمیشن ایرانی دیگر آن تجربه‌ی خام و ابتدایی گذشته نیست. امروز برخی از این آثار نه‌تنها در گیشه‌ی داخلی موفق‌اند، بلکه به جشنواره‌های جهانی پا گذاشته‌اند و در دل مخاطب غیرایرانی نیز جا باز کرده‌اند.

تحریریه میدان آزادی در این مطلب برای شما پدرانی را گرد آورده است که قصه‌ها و نقش‌هایی هستند در سینمای ایران و جهان، با ما به تماشای چند پدر از بهترین پدران سینما بنشینید