سال 1305 بود که ابراهیم یونسی در بانه به‌دنیا آمد. دوران ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش گذراند و وارد دانشکده افسری تهران شد. دکترای اقتصاد را از دانشگاه سوربن گرفت و به خدمت ارتش درآمد. در حادثه‌ای حین خدمت در ارتش یک پای خود را از دست‌داد. همین مجروحیت باعث شد وقتی بعد از کودتای 28 مرداد 1322 که شبکه نظامی وابسته به حزب توده را شناسایی و او را هم دستگیرکردند، در دادگاه‌های فوق‌العاده نظامی، حکم اعدامش به حبس ابد تخفیف پیداکند. اما او در سال 41 آزاد شد و مدتی بعد استخدام مرکز آمار شد و بعد به ریاست رسید. بعد از انقلاب نخستین استاندار کردستان در دولت موقت بود، اما خیلی زود از سیاست کناره‌گرفت. در سال‌های حضورش در زندانِ پس از کودتا، نویسندگی و ترجمه را آغازکرد و چندین اثر را به چاپ‌رساند؛ از ترجمه داستان تا نوشتن کتاب آموزشی "هنر داستان‌نویسی". در زندان بود که "آرزوهای بزرگ" دیکنز را ترجمه کرد و در زندان بود که دانشگاه تهران آن را بهترین ترجمه سال شناخت. او آثار داستانی از نویسندگان سرشناسی مانند شکسپیر، داستایفسکی و دیکنز را ترجمه کرده و خودش هم رمان‌ها و داستان‌هایی چون "گورستان غریبان"، "دادا شیرین" و "دعا برای آرمن" را نوشته‌است. یونسی البته در تاریخ و سیاست هم آثاری را ترجمه کرد؛ مثل "صهیونیسم"، "تجارت اسلحه"، "آمریکای دیگر" و "جنبش ملی کرد". او در ترجمه متعهد به افکار خودش بود؛ مثلا "شرلی" از شارلوت برونته را که 700 صفحه بود، ترجمه کرد اما از نظرش ضد کارگری و خلاف مصالح ملی بود، پس هرگز آن ترجمه را چاپ نکرد. یونسی در سال 1390 در تهران درگذشت.