شیرکو بیکس، شاعر برجسته ادبیات کردی، متولد 1940 میلادی در شهر سلیمانیه است. او در هفده‌سالگی اولین مجموعه شعر خود را منتشر کرد. بیکس از سال 1987 تا 1992 پناهنده سیاسی مقیم سوئد بود و مدتی بعد برنده جایزه توخولسکی انجمن قلم این کشور شد. از دیگر افتخارات او دریافت لقب شهروند افتخاری فلورانس از سوی کمیته حقوق بشر ایتالیاست. او در سال 1991 بعد از آزادی کردستان عراق به سرزمینش برگشت و وزیر فرهنگ اقلیم کردستان شد و همواره با دیدی انتقادی نسبت به مسئلۀ جنگ داخلی کردها سخن گفت. شعر شیرکو بیکس در دهۀ هفتاد بر شعر کردی و دیگر زبان‌ها تأثیر عمیقی به‌جاگذاشته و می‌توان او را همپایۀ شعرای بزرگی چون پابلو نرودا، لورکا، ناظم حکمت، جبران خلیل جبران و آدونیس دانست. اشعار شیرکو تاکنون به زبان‌های انگلیسی، روسی، عربی، فارسی و فرانسوی ترجمه شده و از او مجموعه اشعاری چون «عقاب»، «رود»، « سپیده‌دم»، «صلیب و مار»، «درۀ پروانه»، «روزشمار یک شاعر»، «مرا به عشق بسپارید»، «حماسۀ عقاب سرخ» و مجموعه‌های متعدد دیگر به‌جا مانده است. از دغدغه‌های شعر شیرکو بیکس نگاه چند بعدی به سوژۀ زن، عاشقانه‌های اجتماعی و نگاه معترضانه به فرهنگ، وطن و تاریخ است و سبک شعری او بر پایۀ جان دادن به اشیا و خیال‌های دقیق بنا شده. گفتنی‌ست سید علی صالحی، شاعر معاصر، زمینۀ آشنایی با شعر شیرکو را در ایران ایجاد کرد.