فیلم‌هایی که اینجا معرفی می‌کنم به‌طور خاص در یک زیرگروه نمی‌گنجند، از هالیوودی تا روشنفکری، از تراژدی تا کمدی و از کلاسیک تا جدید در میان‌شان هست. اما یک وجه مشترک دارند: تأمل در اکنون. البته این اکنون از آن مدل اکنون‌هایی نیست که کتاب‌های موفقیت تبلیغش را می‌کنند؛ مثل امروز را زندگی کن، گذشته را دور بینداز، به فردا محل نگذار و اکنون را بچسب. این فیلم‌ها دعوت به آهستگی و تأنی هستند برای توجه به زندگی به‌مثابه موضوعی قابل مکث، قابل نگریستن.<br /><br />

فیلم‌های زیادی در این زمینه با نگاه‌های مختلف در طول سالیان تولید شدند. فیلم‌هایی که با حمایت دولت آمریکا و هالیوود برای ستایش فداکاری‌های سربازان آمریکایی تولید شدند یا فیلم‌هایی که توسط هنرمندان مستقل و با رویکردهای اجتماعی و صلح بر ضد جنگ و علیه کشتار مردم بی‌گناه ساخته می‌شدند. بخش زیادی از این فیلم‌های ضدآمریکایی و ضدجنگ را خود کارگردانان آمریکایی ساختند و از این جهت ارزش روایی بسیار بالایی دارند

جشنواره‌ی کن را بسیاری هنری‌ترین و مستقل‌ترین جشنواره‌ی سینمایی دنیا می‌دانند. این جشنواره عمری 84 ساله دارد. بله، منظورم از اولین روزهایی است که این جشنواره چشم به جهان گشود. اما امروز این جشنواره را می‌توان انسانی 84 ساله دانست که البته فقط 76 سال از این عمر را زندگی و رشد کرده است. در این مطلب می‌خواهیم ببینیم سرگذشت این آدم چه بوده است، این وقفه‌ی نه ساله چرا اتفاق افتاده است و چه چیزهایی او را به چنین انسان جاافتاده و شناخته‌شده‌ای تبدیل کرده است؟