وقتی کتاب سینمای جهان را ورق می‌زنیم به «آندری تارکوفسکی» می‌رسیم. کسی که پیشینه موسیقی و شعرش در گذشته، سینمای شاعرانه‌ی تارکوفسکی را بوجود آورد. در سال 1972 با نزدیک شدن به پنجمین فیلم او به نام «سولاریس»، تارکوفسکی(شاعر سینمای جهان) با منتقد روسی «لئونید کوزلو» گفتگویی داشت و از او خواسته شد 10 فیلم برتر از دید خودش را نام ببرد.

فیلم‌هایی که اینجا معرفی می‌کنم به‌طور خاص در یک زیرگروه نمی‌گنجند، از هالیوودی تا روشنفکری، از تراژدی تا کمدی و از کلاسیک تا جدید در میان‌شان هست. اما یک وجه مشترک دارند: تأمل در اکنون. البته این اکنون از آن مدل اکنون‌هایی نیست که کتاب‌های موفقیت تبلیغش را می‌کنند؛ مثل امروز را زندگی کن، گذشته را دور بینداز، به فردا محل نگذار و اکنون را بچسب. این فیلم‌ها دعوت به آهستگی و تأنی هستند برای توجه به زندگی به‌مثابه موضوعی قابل مکث، قابل نگریستن.<br /><br />