صفحه اصلی / هنرمندان / هنرمند
کمال‌الدین ابوالعطاء محمودبن علی‌بن محمود
ایران
کرمان
729 (1351)

خواجوی کرمانی که به نخلبند شعرا معروف است در سال ۶۸۹ ه.ق در شهر کرمان متولد شد. خواجه در قرن هشت، یعنی قرن اوج گرفتن قالب غزل،‌ شاعری می‌کند؛ بنابراین بیشتر هم به غزل‌هایش معروف است. غزلی که از شاعرانی چون سنایی، انوری، کمال‌الدین اسماعیل و سعدی به او می‌رسد غزلی است که تکامل‌پیدا کرده. خواجو شاعر پر شعری‌ست. زبان غزلش سلیس است و منسجم و دیوانش متنوع‌ترین دیوان‌ها از نظر تصاویر محسوب می‌شود. او به وزن‌های نادر توجه دارد و در شعری از واژه‌های علمی مثل شطرنج، منطق و فلسفه زیاد استفاده می‌کند. موضوع قصاید و مسمط‌های خواجو توحید، وصف طبیعت، فلسفه، موعظه و... است و در ابتدای سال‌های شاعری بیشتر مدح خاندان آل مظفر را گفته. البته قسمتی از قصایدش را در مدح و منقبت معصومین سروده. مثنوی‌های خواجو به تقلید از نظامی هستند؛ ازجمله مثنوی‌های عاشقانۀ همای و همایون، گل و نوروز، گوهرنامه و سام‌نامه و مثنوی‌های عرفانی کمال‌نامه و روضة‌الانوار. خواجو رساله‌ای منظوم هم در شرح سفر حجش دارد به نام رسالة البادیه. رساله‌ای هم به نام سبع‌المثانی نوشته در مناظرۀ شمشیر و قلم. اثر نثر او مناظرۀ شمس و سحاب است. وفات او در سال ۷۵۳ ه.ق در شیراز بوده و آرامگاهش بیرون از دروازۀ الله اکبر واقع است.

بیشتر کمتر
0.0

نام لاتین هنرمند : -
شهر زادگاه: کرمان
کشور زادگاه: ایران
سال تولد (شمسی-میلادی): 668 - 1290
سال درگذشت (شمسی-میلادی): 729 - 1351

نقل قولی برای این هنرمند ثبت نشده است!

حاشیه ای برای این هنرمند ثبت نشده است!

تاکنون نظرسنجی‌ای برای این هنرمند ثبت نشده است.

آثار شاخص کمال‌الدین ابوالعطاء محمودبن علی‌بن محمود

برای این هنرمند هیچ نقد و جستاری ثبت نشده است.

تاکنون خبری درباره این هنرمند ثبت نشده است.