طبق سنت مجله میدان آزادی، پایان هر ماه، سررسید انتشار کاغذ اخبار آن ماه است. این شماره از کاغذ اخبار که سی و ششمین کاغذ اخبار مجموعه میدان آزادی است، به اخبار سینما، ادبیات، مستند، نقاشی در مردادماه 1404 اختصاص دارد.

میان شتابِ فکرهای طویل، سرودن درنگی ا‌ست که فرصت تماشا می‌بخشد و هر بیت دعوتی ا‌ست به آهستگی، گاه مستقیم و بی‌میانجی، گاه به واسطه؛ که در هر دو حال سوغات‌هایی چون عزیز شمردن دم، درک و کشف معنای زندگی، حضور در لحظه و پرهیز از شتاب را به ارمغان می‌آورد.

اینکه چه مدت‌زمانی طول می‌کشد تا شعری خلق ‌شود از همان سؤال‌های بی‌جوابی است که به تعداد تمام شعرها می‌تواند پاسخ داشته باشد. شراب شعر گاهی ارمغان جنون یک لحظه است، گاهی حاصل کوشش چله‌ها. گاهی هدیه‌ی خدایان است در شبی که شاعر به فراسوها متصل است، گاهی عصاره‌ی سفری چندین ساله در پیچ و خم‌های زمین.

امروز نود و ششمین سالروز تولد سهراب سپهری، شاعر محبوب ایرانی است که از قضا نقاشی زبردست و صاحب‌سبک نیز بوده است و اگر در ایران، با شعرهایش در حافظه‌ی ایرانیان ماندگار شده است در خارج از ایران با مجموعه‌ای از آثار نقاشی در محافل هنری جهان شناخته می‌شود که آنان نیز ثمره‌ی روح شیدای او بودند؛ از این رو نمی‌توان سهراب را پیش‌تر از نقاش بودنش شاعر دانست یا به عکس؛ او همزمان نقاشی است که شعر می‌سرود و شاعری است که رنگ بر بوم می‌نشاند.

در تقویم ما پانزدهم مهرماه به عنوان روز تولد سهراب سپهری ثبت شده، اما نوشته‌های شاعر می‌گوید او متولد چهاردهم مهر است، درست سرِ ساعت ۱۲؛ به گواهِ آن‌که مادرش صدای اذان را می‌شنیده است. مادری که بهتر از برگ درخت بود. سهراب هنوز کودک بود که پدرش بیمار شد. پدر مردی تلگرافچی بود و به شهادت شعر سهراب، خط خوشی داشت، تار می‌نواخت. او سهراب را به نقاشی عادت داد و از او یک شاعرِ نقاش ساخت.