مجله میدان آزادی: «احمدرضا احمدی» شاعر و نویسنده سرشناس سی‌ام اردیبهشت ماه در کرمان متولد شد. به بهانه‌ی فرارسیدن سالروز تولد او ، خانم «نیلوفر بختیاری» درباره‌ی چند اثر ایشان، یادداشتی را نگاشته‌است. آن را در ادامه بخوانید:
نقاشی کلمات در داستان‌های کودک و نوجوان احمدرضا احمدی
احمدرضا احمدی که گاهی از او با عنوان شاعر رنگ‌ها یاد می‌شود، در داستان‌های کودک و نوجوانش چنان روایات خیال‌انگیز خود را نقش می‌زند که گویی به‌جای قلم، قلم‌مو در دست دارد و به جای حروف قرار است با رد رنگ‌ها حرف خود را به روی کاغذ بیاورد.
این میان در برخی از آثار داستانی برجسته‌ی او، رنگ‌ها حضور جان‌دارتری دارند و حتی خط سیر داستان را تعیین می‌کنند و نقش برجسته‌شان در میان صفحات کتاب چشمگیر و چشم‌نواز است. در این مجال به سه داستان کوتاه تصویری احمدرضا احمدی که در پی‌رنگ آن رد رنگ‌ها شفافیت بیشتری دارد، می‌پردازیم.
1- کتاب «نوشتم باران، باران بارید»
این کتاب اولین بار در سال 1368 با تصویرگری فردوس ابراهیمی‌فر منتشر شد و پس از گذشت دو دهه با نقاشی‌های علی مفاخری از سوی نشر شباویز به چاپ رسید. در این داستان شاهد به وقوع پیوستن خیال در زندگی کودکی هستیم که پس از سفر نامعلوم پدر، جهان خالی او را به کمک رنگ‌ها از نو بازسازی می‌کند. همه‌ی دارایی این کودک یک جعبه مدادرنگی، یک مداد پاک‌کن و گنجشکی در قفس است که کودک دوست دارد دوباره آزادی را به او هدیه کند. در همین نقطه است که خیال کودک به منزله‌ی رنگ‌های سبز و زرد و آبی به دنیای پیرامون او سرایت می‌کند تا در غیاب پدر، بی‌رنگی جهانش را به رنگ عاطفه و امید بدل کند.
2- کتاب «ماهی قرمز، ماهی طلایی»
این کتاب سال 1395 با تصویرگری حسن موسوی از سوی انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شده و با بیانی استعاری و زبانی رنگ‌آمیزی‌شده داستان دوستی دو ماهی به رنگ‌های قرمز و طلایی را به تصویر می‌کشد. در دنیای این دو ماهی همه چیز به حالت طبیعی است تا اینکه یک روز ماهی طلایی شکار می‌شود و ماهی قرمز در غیاب او پیر و افسرده به جا می‌ماند و روزگار می‌گذراند. روزها می‌گذرد تا بالاخره ماهی قرمز فرصت می‌یابد همراه با دسته‌ای از پرنده‌ها به یک دریای طلایی سفر کند و می‌بیند از قضا ماهی طلایی که او گمان می‌کرده حتماً تاکنون مرده است، آنجا سکونت دارد. چنانچه از پی‌رنگ این داستان پیداست، حضور رنگ‌ها در شخصیت‌پردازی و فضاسازی اثر، برجسته و سرشار از ظرفیت‌های نمادین است.
3- کتاب «دخترک، ماهی، تنهایی»
در این داستان، شاهد تنهایی دختری هستیم که هر روز هفته با نی‌لبک سفیدش می‌نوازد و یک رنگ ماهی را به روی آب فرا می‌خواند. جالب اینکه هر بار با دیدن رنگ شگفت‌انگیز هر ماهی نی‌لبک او نیز به رنگ ماهی آن روز خاص درمی‌آید. همان‌گونه که در برخی دیگر از آثار داستانی نویسنده شاهد آن بوده‌ایم، در این اثر رنگ‌ها و ارتباط‌شان با روزهای هفته حالت نمادین دارد که بیانگر وجوه زیبایی‌شناسانه‌ی اثر و پیوند زیبای میان جهان تصویر و کلمه است.
تصویرگری درخشان نازنین عباسی در این کتاب، در کنار بیان شاعرانه‌ی احمدرضا احمدی، امکان تأویل معانی نهفته‌ی متن را به شکل‌های گوناگون فراهم می‌کند. گفتنی است این داستان تصویری کوتاه که از سوی انتشارات خروس منتشر شده، از جمله نامزدهای جایزه‌ی ادبی هانس کریستین اندرسن در سال 2010 بوده است.
در مجموع، احمدرضا احمدی با نقاشی کردن کلمات و گرد هم آوردن رنگ‌ها در پی‌رنگ داستان‌های خود توانسته است تصاویر خیالی موردنظرش را در جهان نامحدود خیال به واقعیت بدل کند.