شنگول و منگول

قصه‌های عامیانه، افسانه‌ها و شعرهای فولکلور، بخش جدایی‌ناپذیر از حافظه‌ی‌ جمعی ایرانیان‌اند؛ داستان‌هایی که نسل به نسل در شب‌نشینی‌های کنار کرسی، در کوچه و بازار و در قهوه‌خانه روایت شده‌اند. از ماه‌پیشونی و کدو قلقله‌زن و بزبز قندی گرفته تا امیرارسلان نامدار، بلبل سرگشته و کشتی آخر پهلوان پوریای ولی. قصه‌ها و افسانه‌هایی که به‌صورت شعر بیان شوند یا نثر، با گذشت زمان همچنان تازگی و جذابیت خود را حفظ کرده‌اند.

وقتی از انیمیشن حرف می‌زنیم، اغلب ذهن‌مان به‌سمت والت دیزنی و پیکسار می‌رود، یا شاید انیمه‌های ژاپنی. اما در همین نزدیکی، در دل سینمای ایران، دنیایی در حال رشد است؛ دنیایی پر از قصه‌های خیال‌انگیز، قهرمان‌های رنگارنگ و تصویرهایی که به‌تدریج قلب مخاطبان را تسخیر می‌کنند. انیمیشن ایرانی دیگر آن تجربه‌ی خام و ابتدایی گذشته نیست. امروز برخی از این آثار نه‌تنها در گیشه‌ی داخلی موفق‌اند، بلکه به جشنواره‌های جهانی پا گذاشته‌اند و در دل مخاطب غیرایرانی نیز جا باز کرده‌اند.