پسر دلفینی 2

وقتی از انیمیشن حرف می‌زنیم، اغلب ذهن‌مان به‌سمت والت دیزنی و پیکسار می‌رود، یا شاید انیمه‌های ژاپنی. اما در همین نزدیکی، در دل سینمای ایران، دنیایی در حال رشد است؛ دنیایی پر از قصه‌های خیال‌انگیز، قهرمان‌های رنگارنگ و تصویرهایی که به‌تدریج قلب مخاطبان را تسخیر می‌کنند. انیمیشن ایرانی دیگر آن تجربه‌ی خام و ابتدایی گذشته نیست. امروز برخی از این آثار نه‌تنها در گیشه‌ی داخلی موفق‌اند، بلکه به جشنواره‌های جهانی پا گذاشته‌اند و در دل مخاطب غیرایرانی نیز جا باز کرده‌اند.

سال‌ها عادت کرده بودیم هروقت یک انیمیشن دوبعدی ضعیف دیدیم با متحرک‌سازی رباتی و طراحی شخصیت فشلی که توی ذوق می‌زند، مطمئن باشیم داریم یک انیمیشن ایرانی می‌بینیم! این جاماندگی، دهه‌ها توی ذوق می‌زد تا «پسر دلفینی1» ساخته شد، اولین انیمیشن سه‌بعدی ایران که از منظر تکنیک، شخصیت‌پردازی، طراحی فضا، بافت و متحرک‌سازی، در سطح استاندارد جهانی بود. حالا دیگر خیلی‌ها باور نمی‌کردند پسر دلفینی یک انیمیشن ایرانی است، به‌خصوص که اول در روسیه اکران شد.