غریب

شاید قد و قواره‌ام هنوز به میز تلویزیون نمی‌رسید که «کت جادویی» با آن سکانس خاصش برای همیشه در خاطرم نقش بست: بهزاد فراهانی از پنجره‌ی ساختمان عریض و طویل شرکتش اسکناس‌های سبز را در هوا می‌ریخت، اسکناس‌ها چرخی می‌خوردند و مردم به‌دنبال جمع‌ کردن پول‌ها از کف زمین، با تمام توان از همدیگر سبقت می‌گرفتند. شاید در نگاه اول، فکر کنید این سکانس که مابازایی در دنیای واقعیِ آدم‌های عاقل ندارد و اصلاً چقدر احمقانه! اما اگر این سکانس و برخی دیگر از سکانس‌های این سریال را استعاری ببینید -همچنان که ظرفیت اثر فانتزی هم در این است- دیگر خبری از احمقانه ‌بودن ماجرا نیست و برعکس، خیلی از عناصر، کاملاً جدی و حساب‌شده هستند.

می‌خواهیم در این متن به شما آموزش بدهیم چگونه می‌شود فیلم‌نامه‌ی فیلم زندگی‌نامه‌ایِ غریب را بدون دانستن بیش از سه چهار خط از زندگی‌نامه‌ی قهرمانِ فیلم نوشت.

روایت قهرمان‌ها در چارچوب هنر از آن دست امور سهل ممتنع است، از همان‌هایی که مصداقِ عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها می‌شود. اگر آن قهرمان در میدان رزم، ناگفته‌هایی داشته‌باشد که حتی امروز نیز جز به اشاره و کنایه نتوان از کنارش گذشت، خالق اثر هنری را می‌گذارد در برزخِ مسکوت‌گذاردن این مطالب و در عوض، پرداخت بیشتر به آنچه گفتنش بی‌جنجال‌تر باشد و کم دردسرتر یا خطرکردن و هنرمندانه از آن‌ها گفتن. اگر آن قهرمان، ریشه‌هایی دینی هم داشته‌باشد و بار کنش قهرمانانه‌اش بر دوش مباحث عمیق اعتقادی و اخلاقی هم باشد، کار از این هم حساس‌تر خواهدشد.

شامگاه 22 بهمن 1401، سیمرغ چهل و یکم جشنواره‌ی فیلم فجر به قله‌ی قاف رسید و برندگان خودش را شناخت. اختتامیه‌ی این دوره از جشنواره در سه بخش بین الملل، مستند و فیلم کوتاه و سودای سیمرغ برگزار شد.