علی اشرف درویشیان
داستان نویس
ایران
1396 (0)

لطیف تلخستانی یا علی‌اشرف درویشیان متولد 1320 کرمانشاه مانند دیگر نویسندگان هم‌نسل خود از قالب قصه برای بیان نقدهایش به فقر و بی‌عدالتی، به خصوص در جغرافیای کرمانشاه، استفاده کرد. آثار این عضو کانون نویسندگان بارها به جوایز و افتخاراتی دست یافت. کتاب «فصل نان» در سال 57 برگزیدۀ شورای کتاب کودک شد و از درویشیان در دهمین جایزۀ ادبی گلشیری تقدیر شد، همچنین در هشتمین دورۀ جایزۀ ادبی مهرگان به مجموعه آثار او با تکیه بر «سال‌های ابری» جایزۀ «یک عمر تلاش در عرصه نوشتن» به او تعلق گرفت. درویشیان را که در تمام عمر خود دست به گریبان سانسور آثارش بوده، راوی صادق گذر دردناک از جامعۀ روستایی به جامعۀ شهری می‌‌دانند. از جمله آثار درویشیان می‌توان به «آبشوران» (با نام لطیف تلخستانی)، «سلول 18»، «افسانه‌ها و متل‌های کردی»، «از این ولایت» و «جنگ به روایت بچه‌ها» اشاره کرد. این مترجم آثار کردی و نویسندۀ چپگرا که در داستان بسیار تحت تأثیر صمد بهرنگی بود، سال 1396 در ایران درگذشت. در مرگ او بیانیه‌های تسلیت بسیاری از تشکل‌های چپ و کارگری صادر شد.

0.0

نام لاتین هنرمند : Ali Ashraf Darvishian
ملیت هنرمند: ایرانی
شهر زادگاه: کرمانشاه
کشور زادگاه: ایران
سال تولد (شمسی-میلادی): 1320 - 0
سال درگذشت (شمسی-میلادی): 1396 - 0

نقل قولی برای این هنرمند ثبت نشده است!

حاشیه ای برای این هنرمند ثبت نشده است!

تاکنون نظرسنجی‌ای برای این هنرمند ثبت نشده است.

آثار شاخص علی اشرف درویشیان

علی‌اشرف درویشیان متولد ۱۳۲۰ است. به جز زاده شدن در خانواده‌ای بسیار فقیر، مصادف شدن کودکی‌اش با اشغال ایران توسط متفقین هم مزید بر دیگر نابسامانی‌های زندگی‌اش شد. با این‌حال درویشیان راه علم‌آموزی را با جدیت دنبال کرد و بعد از مدرسه و ورود به دانشسرا، به معلمی در روستاهای کردستان و کرمانشاه پرداخت. او بعدها تحصیلاتش را در تهران ادامه داد و هم‌زمان با آشنایی با نویسندگان عصر طلایی ادبیات معاصر ایران، همچنان درس دادن را رها نکرد. درویشیان مانند بسیاری از ادیبان و روشنفکران هم‌دوره‌اش با داستان‌نویسی بر ضد فقر و بی‌عدالتی جنگید و به همین خاطر بارها و برای سال‌ها به زندان افتاد. در ادامه‌ی این مطلب بخشی از داستان کوتاه "ندارد" را به شما ارائه می‌کنیم.

در ایران نیز، پس از پایان یافتن بحبوحه‌ی فعالیت‌های حزبی چپ و خصوصاً حزب توده، با یکی دو دهه تأخیر داستان‌هایی در ژانر ادبیات کارگری یا پرولتاریا نوشته شد. آنچه در دهه‌ی بیست با ترجمه به دست مردم رسید و در شکل‌دهی تفکر چپ در ایران مؤثر بود، در دهه‌ی چهل و پنجاه توسط نویسنده‌های ایرانی، شکل وطنی گرفت. اینجا دیگر مانند دهه‌ی بیست، رسالت داستان ایجاد شور و اشتیاق برای مبارزه کردن نبود. نویسنده‌ها می‌خواستند اثبات کنند تلاش چپ در ایران بی‌پایه و اساس نبوده است. ادبیات کارگری با نویسنده‌های صاحب‌قلمی در یک دهه آثاری رقم زد و در همان دوران نیز پایان یافت.

تاکنون خبری درباره این هنرمند ثبت نشده است.