کارنامۀ حافظ‌‌ پژوهی معاصر بسی پر برگ و بار است. چنان که این روزگار را می‌توان دوران اقبال عام و خاص به حافظ و به تعبیری عصر حافظ دانست. تصحیح حافظ همچنان ادامه دارد و حافظ به سعی سایه از درخشان‌ترین نمونۀ این جریان است. شرح حافظ نیز همچنان با رویکردهای گوناگون ادامه دارد و شرح شوق دکتر «سعید حمیدیان» را می‌توان نقطۀ عطفی در منحنی شروح حافظ دانست.

صدای گرم و قدرتمند شجریان از جمله صداهای مهم در ترویج تصنیف‌خوانی و موسیقی ایرانی به‌ویژه در دو دهۀ ابتدایی پس از پیروزی انقلاب بود. مردم ایران بسیاری از این تصنیف‌ها را دوست‌داشتند و از بر بودند. تصنیف‌هایی که بیش از همه با آهنگسازی پرویز مشکاتیان و پس از او در میان آثار آهنگسازانی مثل محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، کیهان کلهر، داریوش پیرنیاکان

هوشنگ ابتهاج در میانه‌ی سنت و تجدد ایستاده بود و هم به شیوه‌ی نیمایی شعر می‌نوشت و هم غزل می‌گفت و بدون تردید نیما یوشیج و شهریار بر او تأثیر فراوانی گذاشته‌اند که «تاسیان» و «سیاه‌مشق» گواهی بر این مدعاست.

در طول قرن‌های سپری‌شده شاعران زیادی در آثارشان به‌طور مشخص از عشق انسان به انسان سروده‌اند که نمونه‌های آن را می‌توان از اشعار رودکی تا اکنون برشمرد. از اشعار شهید بلخی و رابعه‌‌ بنت کعب، آن بانوی کشته‌شده در طریق شعر عاشقانه گرفته تا «وامق و عذرا» سروده‌ی‌ عنصری، و از بازگویی عشق میان زال و رودابه و بیژن و منیژه در شاهنامه‌ی‌ فردوسی گرفته تا منظومه‌های عاشقانه‌ای چون «ویس و رامین» اثر فخرالدین اسعد گرگانی و... البته در بطن این منظومه‌های عاشقانه، رازهایی نهفته است.

در این فهرست سعی کردیم حتی‌الامکان همه‌ی موازین و معاییر را مد نظر قرار دهیم و آلبوم‌هایی را برگزینیم که در مجموع از نظر عام و خاص و آواز و تصنیف و آهنگساز و خواننده بهترین‌های کارنامه‌ی جاودان‌یاد شجریان باشد و دستکم اگر کسی خواست شجریان‌شنیدن را شروع کند کارش آسان شود. همچنین آثار از جمعی از بزرگ‌ترین استادان موسیقی معاصر در این فهرست حضور دارد، مخصوصا آنانکه در شجریان شدن شجریان نقشی اساسی دارند: محمدرضا لطفی، پرویز مشکاتیان، حسین علیزاده و...