او را به همراه جمال‌زاده، بزرگ علوی و چوبک، از پدران داستان‌نویسی نوین ایرانی می‌دانند. صادق هدایت سال 1281 در تهران و در خاندانی معروف متولد شد. پدربزرگش وزیر علوم دربار ناصری بود. هدایت مدتی را در دارالفنون و بعد مدرسۀ فرانسوی سن‌لویی گذراند. مدرسه‌ای که دریچۀ آشنایی با ادبیات جهان را به روی او گشود. سال 1303 با اولین گروه دانشجویان اعزامی به خارج برای خواندن ریاضیات محض راهی بلژیک شد. «پروین دختر ساسان» و «زنده به گور» محصول همان سال‌هاست. هدایت که یادگیری زبان پهلوی از پارسیان هند علاقه داشت، راهی هند شد و «بوف کور» را همانجا نگاشت. کتابی که تحسین بسیاری از بزرگان ادبیات ایران و جهان را برانگیخت. بعد از آن «سه قطره خون» اتفاقی بزرگ در داستان کوتاه معاصر ایران بود. هدایت سالهای بسیاری در فقر و شکست از بی‌اعتنایی به آثارش رنج برد. رنجی که به صورت طنز گزنده در آثارش منعکس شده است. محتوای آثار هدایت گرچه بسیار صلح‌جویانه است اما به علت روحیۀ ناسیونالیستی و ضد دینِ نویسنده، گاهی به بیراهۀ تمسخر تمام اخلاقیات و ارزش‌ها می‌رود. با این‌حال به علت خدمتی که او با سال‌ها گردآوری متل‌ها، افسانه‌ها، باورهای بومی، شعرهای مردمی ایرانی به ادبیات عامیانۀ ایران کرد، نامش تا همیشه جزء ‌‌بزرگان ادب ایران ماندگار شد.