مجله میدان آزادی: در این قسمت تازه از «اجراهای ماندگار موسیقی نواحی ایران» به تماشای اجرایی زیبا از مرحوم «سیدخلیل عالی‌نژاد» می‌نشینیم. صفحه‌ی سی‌وهشتم پرونده‌ی «شاخه‌های درخت باربد» را ببینید و بشنوید:
در این قطعه زنده‌یاد سیدخلیل عالی‌نژاد مقام سوارسوار از مقام‌های باستانی تنبور را اجرا می‌کند. این مقام موسیقایی، که حالات مختلف صدای پای اسب را تداعی می‌کند در بیشتر اجراهایش در آغاز با ریتمی ملایم موسوم به «دو نعل» آغاز می‌شود و سپس مقداری تندتر موسوم به «سه نعل» و بعد «چهار نعل» و «تاخت» و «نشیب و فراز» و در آخر کند می شود که گویی اسب از حرکت می‌ایستد.
اما هنرنمایی خاص زنده‌یاد عالی‌نژاد در این قطعه ضمن حفظ میراث گذشته نوعی پنجه زدن خاص و عجیب بر صفحه تنبور است که باعث می‌شود واقعا صدای یورتمه رفتن اسب از ساز شنیده شود. کسانی که این ویدئو را ندیده باشند و مثلا فقط نسخه‌ی صوتی‌اش را شنیده باشند شاید گمان کنند یک صداگذاری روی موسیقی انجام شده یا نهایتا فرد دیگری به جز تنبورنواز و در کنار او، با ضرب گرفتن روی سازی مثل تنبک این صدا را ایجاد کند؛ اما وقتی ویدئو را می‌بینیم متوجه می‌شویم سید خلیل از میانه‌ی قطعه، بدون استفاده از هیچ ساز دیگری ضمن نواختن بر سیم‌های تنبور، این نواختن عجیب و ماهرانه را روی صفحه ساز انجام می‌دهد و شنونده غیرآشنا با موسیقی مقامی و مقام سوارسوار را هم متوجه معنای سوارسوار می‌کند!