مجله میدان آزادی: 30 آوریل سالروز درگذشت نزار قبانی، شاعر نامدار عرب و مشهورترین شاعر معاصر سوری ست. در همین روز از سال 1998 (1377 خورشیدی) بود که خبر وفات او در لندن و در سن 75 سالگی، جهان عرب را در اندوه فرو برد.
عارضه‌ی قلبی از چند روز قبل، نزار را مقیم بیمارستانی در لندن کرده بود و در همان بیمارستان بود که نزار بار دیگر وصیت کرد که پیکرش را در دمشق به خاک بسپارند. شهری که به قول خودش: «رحم مادرانه‌ای بود که به من شعر آموخت، خلاقیت آموخت و الفبای یاسمین را یاد داد».
حافظ اسد، رئیس جمهور وقت سوریه، هواپیمای اختصاصی خود را در اختیار خانواده‌ی قبانی قرار داد تا پیکر او هر چه سریع‌تر به زادگاهش منتقل شود. جنازه‌ی او طی مراسمی رسمی و با تشریفات ویژه به دمشق رسید و تابوت او در اجتماعی باشکوه بر دوش مردم این شهر تا مسجد اموی تشییع و از آنجا به آرامستان باب‌الصغیر منتقل شد. تشییعی که سوریه مشابه آن را تنها در مرگ فخری البارودی، قهرمان ملی و پدر استقلال سوریه، به چشم دیده بود.
آنچه می‌بینید تصاویری ست از حیات نزار قبانی در خانه‌ی پدری‌اش در دمشق و لحظاتی از مراسم وداع با پیکر او؛ و آنچه می‌شنوید صدای اوست در حال خواندن قصیده‌ی دمشقیه‌اش با ترجمه‌ی اختصاصی دکتر «محسن رضوانی» برای مجله میدان آزادی: