مجله میدان آزادی: در پنجاه و چهارمین صفحه از پرونده «اردیبهشت کاغذی» گپ و گفت کوتاهی با جناب «م.مؤید»، شاعر نوگرای ادبیات فارسی داشته‌ایم که در ادامه، شما را به مطالعه آن دعوت می‌کنیم:
استاد «محمدحسین مهدوی» با شهرت و تخلص هنری «م.مؤید» از شاعران ارجمند موج نوی شعر فارسی است. او در سال ۱۳۲۲ در نجف به‌دنیا آمد، از ۱۴سالگی سرودن شعر را آغاز کرد و در طول زمان فعالیت خود توانست جزو چهره‌های مهم و متمایز شعر سپید در ایران باشد، چرا که با ساختار زبانی نو و نگاهی عارفانه و اساطیری، شعر فارسی را به تجربه‌هایی تازه رساند. «بی‌خوانش پرندگان»، «دوزخ پشت‌کردن توست»، «مگر کلام برتابد» و «چقدر نمی‌میری تو» چند عنوان از میان کتاب‌های شعر و «حسین علی»، «همان همیان» و «دستینه» از دیگر استاد مؤید به شمار می‌آیند.
در هفتمین روز از نمایشگاه کتاب امسال، در حوالی غرفه‌ی انتشارات بامداد نو - که جزو ناشران اصلی کتاب‌های ایشان است - با استاد موید به گفتگو نشستیم و ایشان با وجود خستگی و کمبود وقت، با بزرگواری قبول کردند تا چند جمله درباره دغدغه‌هایی صحبت کنیم که همه اهالی کتاب این روزها کم و بیش به فکرشان هستند.
گفتگوی اختصاصی مجله میدان آزادی با استاد موید را که به همت سپیده جانباز فراهم شده در ادامه بخوانید:
فضای امسال نمایشگاه به نظر شما چطور است استاد؟
خوب است، به‌هرحال کتاب خوب است! این گوشی‌ها مزاحم کتاب‌اند.
البته ظاهرا توی این گوشی‌ها هم می‌شود کتاب خواند!
به درد نمی‌خورد! کتاب را باید ورق بزنی و عطر و بوی کاغذ به تو برسد و در جانت بنشیند دخترم. اینطور نمی‌شود.
به نظر شما باید چه کار کنیم که سهم کتاب در روزمره‌ی ما بیشتر شود؟
این مسئله یک‌جوری همان حرف‌های مارشال مک لوهان است که از آیینه‌های جیبی صحبت می‌کرد. این روزها روابط کمتر شده است. او معتقد بود که امروز جهان تبدیل به دهکده جهانی شده. می‌گفت جهان کوچک شده. اما به عقیده من این گوشی‌های موبایل برعکس آنچه او فکر می‌کرد جهان را بزرگ کردند. آن‌قدر بزرگ کردند که روابط انسانی از هم بریده شد.
آیا به فضای نمایشگاه امسال نقدی دارید استاد؟
هنوز کامل ندیده ام، اما به نظر من همین اندازه‌اش هم خوب است. به نظر من با مزاحمتی که این موبایل ها ایجاد کردند برای کتاب، باز خوب است که لااقل عده‌ای برای مدتی موبایل‌ها را کنار گذاشته‌اند.
به نظرتان جای چه چیز خالی است که آدم‌ها را به دامان کتاب‌ها برگرداند؟
برنمی‌گردند. نه. آن دوران تمام شد. الان جهان در شیب است.
اینکه خیلی ناامیدانه است استاد!
نه، خیلی هم امید دارد. این شیب منتهی می‌شود به پایین و جایی برمی‌گردد بالا که آقا امام زمان بیاید. عطر و بویش دارد می‌آید. می‌آید. همین حالا ظلم و جور تقریبا پر است در جهان. آب آلوده است، هوا آلوده است. ظلم و جور مگر چیست غیر اینها؟
یک سوال دیگر، بهترین کتاب‌هایی که امسال به مخاطبان مجله ما پیشنهاد می‌دهید که بخوانند چیست؟
من دغدغه‌ی زبان فارسی دارم. زبان فارسی الان کمی در وضعیت خطرناکی است. زبان فارسی بایستی دنبال شود و شما جوان‌ها باید دنبالش کنید. شماها شناسه ندارید. عرب ها دارند، قرآن. عبری ها دارند، مزامیر داوود. چیزی که جای اینها برای ما می‌نشیند تاریخ بیهقی است، شاهنامه فردوسی است، حافظ است، سعدی است، تاریخ سیستان است. اینها خیلی خوب‌اند. اینها را بخوانید به جای شناسه‌تان. زبانتان را داشته لاشید لااقل، مملکتتان را که تکه‌تکه کردند. گنجه رفت، آذربایجان رفت، افغانستان رفت. زمانی ما چقدر بزرگ بودیم. پایتخت شما آن‌طرف فرات بود. مدائن بود، نه یک شهر که جمع هفت تا مدینه بود. اما امروز از آن بزرگی چیزی باقی نمانده. پس لااقل زبانتان را داشته باشید.
سپاسگزاریم از وقتی که برای مجله میدان آزادی گذاشتید.