فاطمه علیزاده

غزاله علیزاده - Ghazaleh Alizadeh

داستان نویس
ایران
مشهد
1375 (0)

غزاله علیزاده در بهمن 1327 در مشهد زاده شد. علیزاده بعد از گرفتن لیسانس علوم سیاسی از دانشگاه تهران، به سوربن رفت تا رشته‌های فلسفه و سینما را ادامه دهد. علیزاده سال 1340 و در زادگاهش چاپ داستان را شروع کرد. اما اولین کتاب او «سفر ناگذشتنی» در سال 1356 منتشر شد. گرچه علیزاده خالق رمان‌های دو منظره، شب‌های تهران و ملک آسیاب و چندین مجموعه داستان کوتاه است، اما شهرت اصلی غزاله علیزاده مربوط به رمان دو جلدی «خانۀ ادریسی‌ها» ست. خانۀ ادریسی‌ها که در سال 1370 چاپ شد، توانست جایزۀ بیست سال داستان نویسی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را برای علیزاده به ارمغان بیاورد، گرچه سه سال پس از مرگش. علیزاده در سال 1375 و بعد از آگاه شدن از بیماری سرطانش، در جواهرده رامسر به زندگی خود پایان داد. به گفتۀ برخی از منتقدان، گاه حاشیه‌های زندگی علیزاده بیشتر از توانایی و ثبات او در نوشتن مورد توجه قرار گرفته است، حاشیه‌هایی چون ازدواج با بیژن الهی و رابطه با کامران (مرتضی) آوینی.

10.0

نام لاتین هنرمند : Fatemeh Alizadeh
شهرت فارسی هنرمند : غزاله علیزاده
شهرت لاتین هنرمند : Ghazaleh Alizadeh
ملیت هنرمند: ایرانی
شهر زادگاه: مشهد
کشور زادگاه: ایران
سال تولد (شمسی-میلادی): 1327 - 0
سال درگذشت (شمسی-میلادی): 1375 - 0

نقل قولی برای این هنرمند ثبت نشده است!

حاشیه ای برای این هنرمند ثبت نشده است!

نوشتن و خواندن یک امر طبیعی و جدایی‌ناپذیر زندگی انسان‌هاست حتی در عصر دیجیتال؛ انسان‌ چه اولیه و چه امروزی، داستان را دوست دارد و هر لحظه‌ای که بتواند خود را از آن جدا نخواهد ساخت. ما هم تصمیم گرفتیم به علت علاقه‌ی انسان به داستان، در میان فهرست‌های مختلفی که در پرونده‌ی اردیبهشت کاغذی تدارک دیدیم، فهرستی را هم به شاهکارهای رمان ایرانی اختصاص دهیم؛ شاهکارهایی از دهه‌های دور و نزدیک ادبیات داستانی ایران.

تاکنون نظرسنجی‌ای برای این هنرمند ثبت نشده است.

آثار شاخص فاطمه علیزاده

فهرستی که در پیش رو دارید فهرستی است از بهترین رمان‌های ده نفر از داستان‌نویسان زن ایرانی. وقتی از داستان‌نویسان زن ایرانی صحبت می‌شود مطمئنا اولین نامی که به ذهن می‌آید «سیمین دانشور» است و آخرین نام؟ آخرین نامی وجود ندارد چون فعالیت نویسندگان زن به خصوص در عرصه ادبیات داستانی هرروز بیشتر می‌شود.

یکی از جدی‌ترین جریان‌های داستان‌نویسی ایران جریان مکتب جنوب است که مهم‌ترین ویژگی‌اش را می‌توان واقع‌گرایی شفاف آن دانست. داستان‌نویسان مکتب جنوب تحت تأثیر رمان‌های انگلیسی قرار داشتند که استعمارگران به شهرهای خطه‌ی جنوب وارد کرده بودند. اما این مقدمه برای نوشتن از رمانی که متعلق به مکتب جنوب نیست چه لزومی دارد؟ به نظرم لزوم آن اشاره به عنصری در ذهن آدمیزاد است که نقطه‌ی مقابل واقع‌گرایی است: شهود. «خانه‌ی ادریسی‌ها» شاید شهودی‌ترین رمان ایرانی است که می‌توانید پیدا کنید.

نوشتن و خواندن یک امر طبیعی و جدایی‌ناپذیر زندگی انسان‌هاست حتی در عصر دیجیتال؛ انسان‌ چه اولیه و چه امروزی، داستان را دوست دارد و هر لحظه‌ای که بتواند خود را از آن جدا نخواهد ساخت. ما هم تصمیم گرفتیم به علت علاقه‌ی انسان به داستان، در میان فهرست‌های مختلفی که در پرونده‌ی اردیبهشت کاغذی تدارک دیدیم، فهرستی را هم به شاهکارهای رمان ایرانی اختصاص دهیم؛ شاهکارهایی از دهه‌های دور و نزدیک ادبیات داستانی ایران.

سفر ناگهانی یک زن و مرد به جزیره‌ی آشوراده، باران و رطوبت و قایق ناامن، همسفران غریبه‌ی غریب‌نواز خرافه‌گرا، تنهایی درونی عشاق و دهش بی‌دریغ معلم مرموز و رویای ناکامش. همه‌ی این‌ها داستان را به نقطه‌ای می‌رساند که بیشتر آثار غزاله علیزاده به آن منتهی شده‌اند‌؛ آدم‌ها از پس ویرانی‌ها و گسستن‌ها، بی پرده‌پوشی و مدارا متوجه جایگاه واقعی خود می‌شوند.

تاکنون خبری درباره این هنرمند ثبت نشده است.