کارنامۀ حافظ‌‌ پژوهی معاصر بسی پر برگ و بار است. چنان که این روزگار را می‌توان دوران اقبال عام و خاص به حافظ و به تعبیری عصر حافظ دانست. تصحیح حافظ همچنان ادامه دارد و حافظ به سعی سایه از درخشان‌ترین نمونۀ این جریان است. شرح حافظ نیز همچنان با رویکردهای گوناگون ادامه دارد و شرح شوق دکتر «سعید حمیدیان» را می‌توان نقطۀ عطفی در منحنی شروح حافظ دانست.

محمدرضا شفیعی کدکنی، شاعر، پژوهشگر، منتقد و آموزگار ارجمند ادبیات فارسی و شعر ایرانی است. او به جز اینکه جزو برترین شاعران روزگار ماست، در شناساندن و داوری شعر نو و شعر کهن فارسی و ایرانی جایگاهی کم‌نظیر دارد و همین انتخاب و داوری شعرهایش را بسیار دشوارتر می‌کند. ما برای از دست‌ندادن فرصت خواندن و آموختن در این مطلب تلاشی دانش‌آموزانه می‌کنیم و سیاه‌مشقی می‌نویسم تا آیندگان و پژوهشگران دیگر و برتر این سواد را به بیاض ببرند.

محمدرضا شفیعی کدکنی با نام ادبی م.سرشک، ۱۹ مهر ۱۳۱۸ در روستای کدکن از توابع نیشابور، شهر عطار و خیام، به دنیا آمد؛ گرچه شناسنامه‌اش ۳۱ روز زودتر، ۱۹ شهریور را ثبت کرده.در هشت نه‌سالگی هم‌پای طلبه‌های هجده نوزده‌ساله پای درس نشست و حافظه‌ی بی‌نظیرش او را شهره‌ی محافل مشهد کرد. او که به‌صورت آکادمیک مدرسه نرفته بود، سال ۱۳۴۱ به‌طور متفرقه آزمون داد و دیپلم گرفت و با رتبه‌ی یک وارد دانشگاه مشهد شد.

در چهل و سومین شمارۀ کاغذ اخبار هنر، مهم‌ترین خبرهای دنیای هنر در تابستانی که گذشت را به انتخاب مجله میدان آزادی می‌خوانید.

در چهل و دومین شمارۀ کاغذ اخبار هنر، مهم‌ترین خبرهای دنیای هنر در شهریور 1404 را به انتخاب مجله میدان آزادی می‌خوانید.

احتمالا خیلی از ما ایرانی‌ها هنگام خواندن شاهنامه فردوسی تپق بزنیم و نتوانیم آن را روان بخوانیم، اما این را می‌دانیم که این اثر بزرگ مملو از حکمت، میراث قرن ها خردورزی ما ایرانی‌هاست که به قلم حکیم ابوالقاسم فردوسی به رشته نظم کشیده شده و در قالب داستان های پر کشش و حیرت انگیز، اندیشه های والایی را تا قرن ما حفظ کرده است. در روزهای اخیر توهین‌های وقیحانه یک اینفلوئنسر مجازی به شاهنامه و شخصیت حکیم ابوالقاسم فردوسی با واکنش های فراوانی از طرف دوست داران فکر و فرهنگ ایرانی روبرو شد.

مراسم شب «حسین علیزاده»، به مناسبت معرفی و پاسداشت آخرین اثر استاد حسین علیزاده، آهنگساز و نوازنده‌ی چیره‌دست ایرانی، با عنوان «دستگاه‌های موسیقی ایران» که در واقع بازشناسی، تدوین و بازنویسی ردیف موسیقی ایرانی است در فرهنگسرای نیاوران برپا شد.

کتاب «مقاماتِ حاتمی: مناقِب ضیاءُالدین حاتمیِ جُوَینی» با تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی به زودی و تا پایان سال جاری منتشر می‌شود.

او جمع دو متناقض شاعر و پژوهشگر است که ترنم و تغنی شاعرانگی را در چارچوب‌های خشک دانشگاه فراموش نکرده، بلکه دانشگاه را به قواعد خودش واداشته و آبرویی ا‌ست برای دانشگاهی که زمانی اساتیدی چون فروزانفر و سیمین دانشور و اخوان و دیگران را به خود دیده، و ژرف‌اندیشی و باریک‌بینی علمی را هم با شیدایی شاعری واننهاده. او که به بیان اخوان دو ملاک شعر را دارد که جان نجیب داشتن و داوری ‌داشتن درباره‌ی زندگی و هستی باشند، در سخن نیز فرزند خراسان پاکیزه‌گو و تواناست.<br /><br />

قصد دارم در این مجال مختصر، در حد بضاعت، به بازخوانی چند اثر از استاد ارجمند و گرانمایه دکتر شفیعی کدکنی بپردازم و توجه دقیق و ظریف شاعر را به مقوله‌ی «کودکی» نشان دهم و حضور نمادین «کودک» را در آثار او رصد کنم.

سی‌ و‌ پنجمین نمایشگاه کتاب تهران با شعار «بخوانیم و بسازیم» از نوزدهم اردیبهشت کارش را در مصلای تهران شروع کرد. کتاب‌خوان‌های واقعی که کتاب از اقلام ضروری سبد خریدشان است و البته آن‌هایی که سندرم خرید کتاب چاپ اول دارند، می‌دانند که نمایشگاه کتاب بهترین فرصت برای رسیدن به تازه‌های نشر است.

امروزه کمتر کسی را می‌توان یافت که نام فریدون مشیری را شنیده باشد، اما شعر کوچه را از او به خاطر نیاورد؛ حتی این احتمال وجود دارد که کسی نام او را نداند، اما شعر کوچه را به حافظه سپرده باشد. این میان، پرسش مهمی که در ذهن مطرح می‌شود علت توفیق این شعر و برخی دیگر از آثار فریدون مشیری به‌عنوان یکی از شاعران نوکلاسیک‌سرا و از مهم‌ترین چهره‌های جریان شعر رمانتیک است.

برای مخاطبان شعر فارسی و ادبیات کهن ایرانی همواره این سوال وجود دارد که کدام تصحیح از کتاب‌ها و دیوان‌های شاعران بزرگ را باید بخرند و بخوانند. خانم «مهشاد حمزه‌لو» پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی در تازه‌ترین مطلب پرونده‌ی مجله میدان آزادی ویژه‌ی نمایشگاه کتاب، ضمن توضیحی درباره‌ی اهمیت تصحیح و توجه به آن در انتخاب متون کهن، فهرستی از بهترین تصحیح‌های مهم‌ترین دیوان‌ها و بزرگ‌ترین شاعران فارسی‌زبان ایران فراهم کرده است.

محمدرضا شفیعی کدکنی با نام ادبی م.سرشک، ۱۹ مهر ۱۳۱۸ در روستای کدکن از توابع نیشابور، شهر عطار و خیام، به دنیا آمد؛ گرچه شناسنامه‌اش ۳۱ روز زودتر، ۱۹ شهریور را ثبت کرده.در هشت نه‌سالگی هم‌پای طلبه‌های هجده نوزده‌ساله پای درس نشست و حافظه‌ی بی‌نظیرش او را شهره‌ی محافل مشهد کرد. او که به‌صورت آکادمیک مدرسه نرفته بود، سال ۱۳۴۱ به‌طور متفرقه آزمون داد و دیپلم گرفت و با رتبه‌ی یک وارد دانشگاه مشهد شد.

در چهل و سومین شمارۀ کاغذ اخبار هنر، مهم‌ترین خبرهای دنیای هنر در تابستانی که گذشت را به انتخاب مجله میدان آزادی می‌خوانید.

در چهل و دومین شمارۀ کاغذ اخبار هنر، مهم‌ترین خبرهای دنیای هنر در شهریور 1404 را به انتخاب مجله میدان آزادی می‌خوانید.

احتمالا خیلی از ما ایرانی‌ها هنگام خواندن شاهنامه فردوسی تپق بزنیم و نتوانیم آن را روان بخوانیم، اما این را می‌دانیم که این اثر بزرگ مملو از حکمت، میراث قرن ها خردورزی ما ایرانی‌هاست که به قلم حکیم ابوالقاسم فردوسی به رشته نظم کشیده شده و در قالب داستان های پر کشش و حیرت انگیز، اندیشه های والایی را تا قرن ما حفظ کرده است. در روزهای اخیر توهین‌های وقیحانه یک اینفلوئنسر مجازی به شاهنامه و شخصیت حکیم ابوالقاسم فردوسی با واکنش های فراوانی از طرف دوست داران فکر و فرهنگ ایرانی روبرو شد.

مراسم شب «حسین علیزاده»، به مناسبت معرفی و پاسداشت آخرین اثر استاد حسین علیزاده، آهنگساز و نوازنده‌ی چیره‌دست ایرانی، با عنوان «دستگاه‌های موسیقی ایران» که در واقع بازشناسی، تدوین و بازنویسی ردیف موسیقی ایرانی است در فرهنگسرای نیاوران برپا شد.