فهرست: بهترین آهنگ‌ها برای تهران زیبا و دوست‌داشتنی

آرام‌تر ز دریا / موّاج‌تر ز طوفان / شهری به نام ایران / قلبی به اسم تهران/ ای از تبار البرز/ ای زاده‌ی دماوند / در کوچه‌کوچه‌هایت/ مردان همیشه مَردند / شعر و سرودم از تو، بود و نبودم از تو/ فرّ و شکوه این خاک / آری، وجودم از تو/ ای شهر دین و ایمان/ ای در پناه یزدان/ از توست هر حماسه، ای شهر خوب، تهران/ تهران شب از تو دور است، تهران همیشه نور است/ تهران و کوچه‌هایش یادآور غرور است/ آرام‌تر ز دریا، موّاج‌تر ز طوفان/ شهری به نام ایران قلبی به اسم تهران/ ای از تبار البرز، ای زاده‌ی دماوند/ در کوچه‌کوچه‌هایت مردان همیشه مَردند/ آن شب که طوفان در گرفت، شه‌نامه هم افسانه بود/ وقتی که پیر شهر ما، شعر شهادت را سرود/ ای قلب سرخ ایران، ای عرصه‌ی دلیران / ای جایگاه مردی، ای شهر خوب، تهران/ تهران شب از تو دور است، تهران همیشه نور است/ تهران و کوچه‌هایش یادآور غرور است

این‌جا تهرانه، پره آبادی، این‌جا تهرانه، میدون آزادی / این‌جا همه همدیگه رو دوست دارن، از هر رنگ و هر نژادی/ عاشق موزیک و سینما/ مدرن عاشق تاریخنا/ این‌جا همه چی خوش رنگه/ این رنگیَن این‌جا آدما/ این‌جا سلامتی جاریه / ورزش یه کار اجباریه/  این‌جا به کسی می‌گن معتاد که زبونم لال سیگاریه/ این‌جا زمین بخوری کسی بهت نمی‌خنده/ این‌جا همه پرن، کسی خالی نمی‌بنده/ بخوای رشوه بدی به کسی تو اداره‌‌هاش، لبشو می‌گزه می‌گه شرمنده / پر از افتخاری تهران، همیشه بهاری تهران/ همه خوباشو رو کردی بگو دیگه چی داری تهران / نفس بکش این‌جا هوا عالیه/ آسمون آبیش چه عالیه/ خیلی وقت پیش غم از این‌جا رفته / این‌جا پر از خوشحالیه/ خیابوناش خلوت، پر از حس آرامش / من عاشق تهرانم، خدایا می‌خوامش/ این‌جا جیبا پره پولن، همه شنگولن/ از آینده فکر کن که بترسن/ یه لبشون شادی یه لبشون خنده/ از آینده فکر کن که بترسن/ بالشتا نرمه، دلاشون گرمه/ خدا این مردم از چیزی فکر کن که بترسن/ پر از افتخاری تهران همیشه بهاری تهران/ همه خوباشو رو کردی بگو دیگه چی داری تهران

شب‌های گلبندک چه ناتمومه/ همه کنار هم، تو قهوه‌خونه/ یه استکان چایی از دست صادق/ خستگی کار رو از تن می‌رونه/ گپ زدن‌های تلخ با کَل محمد/ از بی‌وفایی دور زمونه/ آه غم مشتی تو دود سیگار/ از اون تهای دل به آسمونه/ شهرها می‌شه آباد، با دست‌های ما/ چه جاده‌ها می‌سازیم، چقدرها خونه/ نصیبمون اما از این همه هیچ/ نه خونه‌ای داریم و نه آشیونه/ غریب و تو غربت، دور از ولایت/ شعریه که صادق همش می‌خونه/ واسه زن و فرزند، دلا شده تنگ/ از دوری‌شان پنهون اشک‌ها روونه/ به زیر لب پرسید یکی با حسرت/ از ماها چی بعدها می‌خواد بمونه/ جواب دادش یاور کی گفت/ دنیا به کام ما این‌جور تلخ باید بمونه/ این شب‌های سرده، چله بزرگه/ با همه یلداییش باز بی‌دوومه/ شب‌های گلبندک چه ناتمومه/ همه کنار هم تو قهوه‌خونه/ یه استکان چایی از دست صادق/ خستگی کار و از تن می‌‍رونه

دریا واسه کشتیای بی‌سرنشین جا نداره/ پس من چرا غرق بودم، تهران که دریا نداره/ این گوشه از شهر امنه، من سعی کردم نمی‌رم/ این‌قد نمی‌رم که آخر این گوشه پهلو بگیرم/ تو سال‌ها سرنشینه این گوشه از شهر بودی/ اما با من که همیشه همسایتم قهر بودی/ آرامش قبل طوفان، ابروی اون روی ماهه/ اخمت به من گفت هر شب طوفان سختی تو راهه/ چند روز، چند سال، چند قرن/ از رد پامون گذشته/ قلبم به عمر یه تاریخ از این خیابون گذشته/ قلبم مثل گوش‌ماهی با موج موهات رفیقه/ عشق من این تُنگ کوچیک/ کوچیکه اما عمیقه/ دریا واسه کشتیای بی‌سرنشین جا نداره/ پس من چرا غرق بودم، تهران که دریا نداره/ هر جا پیِت رفته بودم دلتنگ برگشته بودم/ آشفته و خسته، انگار از جنگ برگشته بودم/ من خوب بودم تا این شهر با خشک‌سالیش بدم کرد/ خوب شد خدا رحم کرد و عشق تو دریازدم کرد/ دریا واسه کشتیای بی‌سرنشین جا نداره/ پس من چرا غرق بودم تهران که دریا نداره

دل واسش تنگ باشه و تو دلت جنگ باشه و دلت بخوادش، نشه ببینیش/ دل پریشون باشه و توی تهرون باشه و بری سراغش، نشه ببینیش/ بری سراغش، نشه ببینیش/ امون از این عشق که من رو دیوونه کرده/ از این خیابون این شهر بی‌جون که همش باعث درده/ عشق تو با من چه کرده / نفرین به این دل که دیگه عاقل نمی‌شه / شکسته اما یادته هر جا، آخ دیگه عاشق نمی‌شه/ دله دیگه دل نمی‌شه / آدم مگه چند دفعه می‌تونه که عاشقی کنه؟/ کنار اون کسی که دوس داره رو زندگی کنه/ دوری و دورم از همه/ دوری و دوستی مرهمه/ واسه کسی که باشه و نشه ببینیش/ امون از این عشق که من‌ رو دیوونه کرده/ از این خیابون، این شهر بی‌جون که همش باعث درده/ عشق تو با من چه کرده/ نفرین به این دل که دیگه عاقل نمی‌شه/ شکسته اما یادته هر جا، آخ دیگه عاشق نمی‌شه/ دله دیگه دل نمی‌شه 

تهرون یعنی صدای تو/ که اسمم رو صدا کنه / من رو با قصه‌ی خودم / دوباره آشنا کنه/ نفس بده به این هوا/ هوا رو تازه‌تر کنی / کنار من تو لاله‌زار/ هوای دردسر کنی/ بغضت رو بشکن و یه شب/ تهرون رو بارونی بکن/ اگه تو هم عاشقمی / عشقت رو زندونی نکن/ رو تن این پیاده‌رو/ جای قدم‌های توئه / قلبم رو منتظر نذار / این‌جا هنوز جای توئه/ وقتی که تو خواب و خیال / سر روی شونه‌ام می‌ذاری/ من رو بغل کن و بگو/ بهم چقدر دوسم داری/ وقتی که تو دستای تو/ گریه‌ی بارون می‌زنه/ یکی با قلب عاشقش/ واست داره جون می‌کَنه/ بغضت رو بشکن و یه شب/ تهرون رو بارونی بکن/ اگه تو هم عاشقمی / عشقت رو زندونی نکن/ بدون مقصد و هدف/ مترو سواری بکنیم/ دنیا رو منتظر نذار/ باید یه کاری بکنیم/ نفس بکش تو این هوا/ هوای دلتنگی من/ شونه‌به‌شونه‌ی دلم/ کنار من قدم بزن/ تهرون فقط با عطر تو/ برای من مقدسه/ دلتنگیای زندگی/ با تو به آخر می‌رسه

شب‌های تهران، می‌کند پنهان/ صحنۀ بسيار، از چشم انسان/ زين شب‌های تار، مانده يادگار/ راز بی‌شمار، بهر عاشقان/ هرشب اين، سرزمين، پر ز ماجراست/ يک‌سو عيش و طرب، يک‌سو رنج و تعب/ برخيزد همه‌شب غوغای تهران/ قلب يار، بی‌قرار، کام او رواست/ عاشق در همه حال، باشد فکر وصال/ بر او داده مجال، شب‌های تهران/ ياران، جام باده در دست دارند/ هر شب چون ماه و پروين بيدارند/ ای که چون من بيداری/ مستی خود ياد آری/ چون شنوی بانگ مستان/ منتظری روز آيد، عقدۀ دل بگشايد/ اين شب غم، يابد پايان/ شب‌های تهران، می‌کند پنهان/ صحنۀ بسيار، از چشم انسان/ زين شب‌های تار، مانده يادگار/ راز بی‌شمار، بهر عاشقان

از حرف مردم رد شدم تا این شروع ما بشه/ تا مشرق از حسم به تو رنگ طلوع ماه بشه/ این‌جا برای دیدنت دل بی‌قراری می‌کنه/ تهران برای خنده‌هات لحظه‌شماری می‌کنه/ یادت بمونه خوبه من، مفهوم دنیای منی/ شاید نمی‌دونی ولی تعبیر رویای منی/ عشقت گلستان منه، با فکرتم گل می‌کنم/ دنیا بدآهنگی کنه، با تو تحمل می‌کنم/ با فرض عاشق بودنت، من از خودم دل می‌برم/ هربار که می‌بینیم تو رو، از خودمم عاشق‌ترم/ رو جاده‌ی احساس من، نبض قدم‌هات رو ببین/ قلبم هیاهو می‌کنه، عاشق شدم با تو ببین/ این‌جا رو با تصویر تو غرق شقایق می‌کنم/ شهرم به عشقت روشنه، تهران رو عاشق می‌کنم/ یادت بمونه خوبه من، مفهوم دنیای منی/ شاید نمی‌دونی ولی تعبیر رویای منی/ عشقت گلستان منه، با فکرتم گل می‌کنم/ دنیا بدآهنگی کنه با تو تحمل می‌کنم/ با فرض عاشق بودنت من از خودم دل می‌برم/ هربار که می‌بینیم تورو، از خودمم عاشق‌ترم

تهرون رو با دودودمش با برف و بارون کمش/ پشت ترافیک موندنش، به‌خاطر تو دوست دارم/ تهرون رو با شلوغیاش، دلتنگی خیابوناش / تنهایی تو کافه‌هاش، به‌خاطر تو دوست دارم/ تهرون رو با تو دوست دارم، به جون تو/ تهرون رو یک روز نمی‌خوام بدون تو/ من تو رو با دنیا عوض نمی‌کنم/ قسم به اون چشمای مهربون تو/ تهرون رو با تو دوست دارم به جون تو/ تهرون رو یک روز نمی‌خوام بدون تو/ من تو رو با دنیا عوض نمی‌کنم/ قسم به اون چشمای مهربون تو/ هرچی که خاطره ساختی دیگه بارونا می‌دونن/ بین ما چیا گذشته این خیابونا می‌دونن/ تک‌تک پیاده‌روها ما رو با هم دیده بودن/ نیمکتای توی این شهر، حرفای ما رو شنیدن/ تهرون رو با تو دوست دارم به جون تو/ تهرون رو یک روز نمی‌خوام بدون تو/ من تو رو با دنیا عوض نمی‌کنم/ قسم به اون چشمای مهربون تو/ تهرون رو با تو دوست دارم به جون تو/ تهرون رو یک روز نمی‌خوام بدون تو/ من تو رو با دنیا عوض نمی‌کنم/ قسم به اون چشمای مهربون تو

در جاده‌ی هراز، رودی پر از خروش / دشتی پر از علف، بر مرکبی سوار/ گم کرده راه خویش، تنها و بی‌هدف/ دیدم کنار راه، جایی نوشته بود/ تهران از این طرف/  یادت بهانه شد، کم‌کم ترانه شد / تهران از این طرف/ یادت بهانه شد، کم‌کم ترانه شد / تهران از این طرف / دیدم پرنده‌ای نوک می‌زند به برگ / با کوه گفت‌وگو، با قله‌ها به حرف/ پر زد پرک‌پرک، با بادهای سرد / از شمشک و دیزین، تا دره‌ی اوین / یادت بهانه شد، کم‌کم ترانه شد / تهران از این طرف/ یادت بهانه شد، کم‌کم ترانه شد/ تهران از این طرف / مردی که می نواخت با های‌های خویش/ در پای نِیلَبَک مردی که می‌گریست/ با چشم آسمان، بالاتر از ونک/ یادت بهانه شد، کم‌کم ترانه شد/ تهران از این طرف / یادت بهانه شد، کم‌کم ترانه شد/ تهران از این طرف / یادت بهانه شد، کم‌کم ترانه شد/ تهران از این طرف/ یادت بهانه شد، کم‌کم ترانه شد/ تهران از این طرف

شب‌های تهران، زیبــاست زیبــاست/ زیباترین شب‌های دنیاست/ در آسمانش هــر شب هــر شب/ نور اُمید و عشق و رویاست/ در کوچه‌هایت، خانه‌ها خوابنـــد/ یاد نَسیم و یاد مَهتابند/ در کوچه‌هایت، خانه‌ها خوابنـــد/ یاد نَسیم و یاد مَهتابند/ در کوچه‌هایت خانه‌ها خوابنـــد/ یاد نَسیم و یاد مَهتابند/ امّا تو بیداری ای شهر بی‌خواب/ در خلوت شب‌ها در نور مهتاب/ شهر من هر شب چون آسمـــان است/ غرق پولک، ستاره‌باران است/ شهر من هر شب چون آسمـــان است/ غرق پولک، ستاره‌باران است / در گوشه‌ی هر قلــبی، عشــقی/ در هر نگاهـی، مهر یـاران/ در رنگ مهتاب پـــاییزی/ صد خاطـره از روزگاران/ از کهکشان‌ها پُرسی نِشانم/ رویای شب‌های تهرانم/ از کهکشان‌ها پُرسی نِشانم/ رویای شب‌های تهرانم/ از کهکشان‌ها پُرسی نِشانم/ رویای شب‌های تهرانم/ ای شهر خوب من، ای شهر زیبـــا/ من با تو می‌مانم ای شهر رویـا/ شهر من هر شب چون آسمـــان است/ غرق پولک، ستاره‌باران است / شهر من هر شب چون آسمـــان است/ غرق پولک، ستاره‌باران است

شهر من تهران است / تهران قهرمان است / شهر من، شهر همیشه‌هاست / شهر نیکی‌ها / شهر مهربانی‌های پایدار است / شهر من، تهران، نگین سرخ انگشتر معصومیت تاریخ قرون است/ شهر من، تهرانِ خوب است / تهرانِ عصاره‌ی مرثیه‌های خاک/ آری تهران شهر من است / منِ تاریخ / منِ مظلوم / من ِخرداد/ منِ بهمن / منِ عاشورا / آری، به تو می‌گویم جهان، تهران شهر من است / شهر ظام‌ناخواه من است/ شهر من، شهر نگاه / شهر گل‌های شعور/ شهر من / شهرکتاب / شهر آیه‌های نور / شهر من / شهر سرور / همه ستاره‌هاش، غرور / شهر من تهرانه/  تهران قهرمانه / شهر من، شهر نیاز / شهر نغمه‌های راز / شهر من/ شهر عقیق/ همه ریشه‌هاش عمیق/ شهر من/ شهر صداقت/ شهر من تهرانه/  تهران قهرمانه/ شهر من/ شهر نجابت/ شهر نیکی‌های سبز/ شهر من/ شهر عبادت/ شهر سینه‌های شاد/ شهر من/ شهر شهادت/ شهر یاران محمد/ شهر من تهرانه/ تهران قهرمانه

صبح تهران نفس زندگیه/ تو چشاش برق برازندگیه/ اتوبان و پارک و برج و اطلسی/ می‌سازن با هم یه صبح هندسی/ فرصت این‌جا خیلی زود، خیلی دیره/ ساعت از ثانیه سبقت می‌گیره/ نبض ایران توی تهران می‌زنه/ پایتخت آرزوهای منه/ توی حجم سازه‌ها و داده‌ها/ بگو از معجزه‌ی اراده‌ها/ اونایی که ساده لبخند می‌زنن/ اما پهلو به دماوند می‌زنن/ شهره ولی رنگین‌تر از رنگین کمونه/ حتی ستاره هم باشی، اون آسمونه/ هر چی بخوای این‌جا فراوونه همیشه/ دلتنگی و غربت ولی پیدا نمی‌شه/ درست مثل وقتایی که بارون می‌باره / برکت از در و دیوار اون می‌باره/ بازار تهران، اتوبوس، ماشین و مترو/ همه می‌گن یه روز نو، یه روزی نو/ توی حجم سازه‌ها و داده‌ها/ بگو از معجزه‌ی اراده‌ها/ اونایی که ساده لبخند می‌زنن/ اما پهلو به دماوند می‌زنن

از چهارراه پارک‌وی تا راه آهن و ری/ سلام من به تهران/ از همت و چمران، تا سید خندان/ سلام من به تهران/ هر لحظه و هر آن، رفیقیم من و تهران/ از قدیم تا الان، صابخونه تویی، ما همه مهمان/ صابخونه سلام، سلام تهران/ هر روزِ تو پر قصه و عین روزه هر شب تو/ الهی غصه دور باشه ازت، خنده رو لب تو/ من عاشقم، عاشق چنارای خیابون تو/ در بند گلوبندک و تجریشم و شمرون تو/ هر جای جهان باشم، قلبم توی بازار و سبزه‌میدونه/ راه رفتن رو سنگ‌فرشای باغ ملی تا توپخونه/ هم تلخی و هم شیرین/ گاهی دلگیر و غمگین/ گاهی شادی/ فرزند دماوندی/ برای صبح آزادی/ شب میلادی/ هر روز تو پر قصه و عین روزه هر شب تو/ الهی غصه دور باشه ازت، خنده رو لب تو/ من عاشقم، عاشق چنارای خیابون تو/ در بند گلوبندک و تجریشم و شمرون تو

ضربان این شهر پر از هیجانه/ که می‌زنه نبضش توی قلب ما / با تمام وجودم نفس می‌کشم عشق رو / پر شده این هوا از، عطر خدا / این یک تیکه خاک رو، روی چشمام می‌ذارم / هر جای دنیا که باشم/ تهران رو دوست دارم / ای پایتخت عاطفه / غرور ایرانی من / برای من هویته / یک عشق بی‌نهایته / اسمی به حد قامته/ قلب وطن، تهران / کوچه‌به‌کوچه زندگی / خاطرات کودکی / جایی برای عاشقی / قلب وطن، تهران/ زانوی این خاک / کوه غرورم، مثل دماوند / چینی قلبم با گل این خاک می‌خوره پیوند / گهواره‌ای که آرامشم شد / تا پا بگیرم / جاذبه‌ای که می‌کشه من رو / هر جا که می‌رم / برای من هویته / یک عشق بی‌نهایته / اسمی به حد قامته/ قلب وطن، تهران / کوچه‌به‌کوچه زندگی / خاطرات کودکی / جایی برای عاشقی / قلب وطن، تهران