مجله میدان آزادی: پایان شهریور و آغاز مهر ماه، آبستن یک خبر مهم برای موسیقی ایران است و آن رونمایی از یک اثر موسیقایی جامع و کامل از ردیف موسیقی ایرانی است به همت آهنگساز چیره‌دست، مشهور و محبوب ایرانی حسین علیزاده. این خبر را در ادامه بخوانید:
به گزارش مجله میدان آزادی، مراسم رونمایی از مجموعه «دستگاه‌های موسیقی ایرانی» با حضور سیامک جهانگیری، مهدی امامی، مجتبی عسگری، حمید قنبری، بهاره فیاضی، هومان اسعدی، رضا پرویززاده، بابک خضرائی، آروین صداقت، کیش، پویا اخواص، مینا افتاده، داود گنجه‌ای، محمود دولت‌آبادی، علی‌اکبر شکارچی، حمیدرضا دیبازر، علی جعفری پویان، محمدمهدی گورنگی، نیما جوان، سهراب سلیمی، محمدعلی مرآتی و … برگزار شد.
این مجموعه که به نوعی نتیجه تلاش حسین علیزاده در زمینه‌ی موسیقی ردیف دستگاهی و آموزش آن است شامل ۱۳ دستگاه و آواز موسیقی ایرانی می‌شود که در قالب ۱۷ سی دی و ۱۳ کتاب نت، ۳۰۲ قطعه و ۱۳ ساعت موسیقی و ۱۳ آلبوم است.
آهنگسازی و تألیف این اثر که توسط «خانه کار و دیدار کارمان» منتشر شده است از ماه‌های پایانی سال ۱۳۹۹ و در بحبوحه شیوع ویروس کرونا آغاز شد و تا امروز تعداد ۴۳ نفر نوازنده و خواننده در اجرای دستگاه‌ها و آواز‌های مختلف آن نقش داشته‌اند.
اشعار این مجموعه نیز توسط سیروس جمالی برای سهولت در یادگیری و به خاطر سپردن گوشه‌ها، به طور خاص به گونه‌ای سروده شده‌اند که نام هر گوشه در شعرِ آن جای گرفته است.
حسین علیزاده (آهنگساز اثر) در مراسم رونمایی از این اثر فاخر گفت:
صحبت‌هایم را با نام هوشنگ ظریف آغاز می‌کنم که همواره منقلبم می‌کند. روی صحبت من با هنرمندان جوانی است که از آن‌ها آموختم همواره از تجربیات خود با دیگران عشق و درس بگیرم. وقتی من در عرصه‌ای از زندگی‌ام در محضر استادانی مانند هوشنگ ظریف درس موسیقی گرفتم نکات زیادی دریافت کردم و همیشه هرجا برای سخنرانی می‌روم به این موضوع می‌پردازم که این عشق چگونه در موسیقی پدیدار می‌شود.
زندگی واژه بزرگی است که اگر آن را درک کنیم در همه جا با ما است. وقتی در این پروژه با اتکا به کلیدواژه زندگی با نوازندگان و خوانندگان شروع به کار کردم، هر کسی با خود حامل پیام عشق بود. بزرگ‌ترین دردسر ما این است که با کلمه امید به عنوان بهترین کلید سروکار نداریم.
ما باید به آینده نگاه کنیم و امیدوار باشیم. این کارها هیچ‌وقت تمام نمی‌شود. این کار دیگر نیازی به کار اداری ندارد. وقتی ما تنها نباشیم و در کنار هم باشیم می‌توانیم خلق کنیم.
این پروژه قطعا کار آخر من نیست. ولی تلاشی است از سوی یک موسیقیدان ایرانی که تلاش کرده به همه فرهنگ‌ها توجه کند؛ پس من موسیقیدان سنتی نیستم. برای من نگاه هویتی به موسیقی مهم است که متاسفانه در این سال‌ها برخوردهای خوبی با آن نمی‌شود. ردیف مقوله صبح تا شب برای موسیقی ایرانی نیست؛ پس هر کسی ردیف کار کرد، اولین چیزی که باید یاد بگیرد این است که چگونه از آن خارج شود. این یک توانایی است که باید نوازندگان امروزی هارمونی خودشان را وارد موسیقی کنند.
امروز جهان‌بینی هنرمندان موسیقی دیگر مرز ندارد. ما امروز در یک دهکده جهانی هستیم که حصاری ندارد و هنرمندان ما در هر دوره تاریخی که حضور داشتند تاثیرات خود را منطبق بر روز به جای گذاشتند. ما امروز عشق داریم که در هر شرایطی به عنوان یک ثروت محسوب می‌شود و ماجرای ردیف هم از این قاعده مستثنی نیست؛ چون واژه امید عینیت پیدا کرده است.
بیش از چهل نفر از نوازندگان و خوانندگان موسیقی ایرانی در این اثر نوازندگی و خوانندگی کرده‌اند و اساس و محوریت آن موسیقی دستگاهی ایرانی است. اشعار هر کدام از قطعات را سیروس جمالی بر اساس هر گوشه و آواز و تصانیف ایرانی سروده است. این پروژه در نهایت، در قالب سیزده دستگاه و آواز و ۳۰۲ قطعه به اتمام رسیده است.
در توضیحات تکمیلی این پروژه آمده است:
«دستگاه‌های موسیقی ایران» به آهنگسازی و تألیف حسین علیزاده تلاشی برای بقا و گسترش نغماتی در طی تاریخ شکل گرفته و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده‌اند.
حسین علیزاده، آهنگساز، مؤلف و نوازنده تار و سه تار، در این اثر ضمن حفظ اصالت‌ها با رویکردی خلاق و پویا، الگو‌ها و نغمه‌های موسیقی دستگاهی ایران را طوری ساخته و پرداخته است که می‌تواند برای همه علاقه‌مندان به موسیقی ایران اثرگذار باشد.
وی در مقدمه کتاب ضمن اشاره به این ویژگی آورده است: «در این مجموعه تلاش بر این است که نه تنها اهل فن، بلکه مردم علاقه‌مند نیز همه با این نغمه‌ها و آهنگ‌ها مانوس باشند و آن‌ها را به عنوان میراث تاریخی و فرهنگی در ذهنِ خود محفوظ بدارند».