مجله میدان آزادی: تازه‌ترین پرونده مجله میدان آزادی با عنوان «ای ایران» پیش روی شماست. سرمقاله و درآمد پرونده را به قلم صدرالدین عالی‌نژاد در ادامه بخوانید:
آخرین پرونده پیش از اینکه در مجله کار کردیم «جنگ از نمای نزدیک»، پرونده‌پرتره‌ای برای سعید صادقی عکاس جنگ بود و قضای روزگار چنین بود که سایت و صفحات ما در شب آغاز جنگ با تصاویر پیروزی ایرانیان در جنگ خرمشهر به‌روز باشد! اینک که بار دیگر دیوان و اهریمنان عالم به این خاک پاک و اهورایی حمله‌ور شدند پرونده «ای ایران» را به عنوان تازه‌ترین پرونده مجله میدان آزادی در تحریریه مجله برای وضعیت خاص امروز ایران در نظر گرفتیم.
عنوان پرونده -که خطاب سخن به ایران است- را در بسیاری از آثار هنری شنیده‌ایم. معروف‌ترین و ارزشمندترین تصنیف «ای ایران» تصنیف ساخته روح‌الله خالقی با خوانندگی غلامحسین بنان و شعر حسین گل گلاب است. اما این عبارت مخصوصا پس از این تصنیف در ترانه‌های ملی میهنی بسیاری و همچنین در ادبیات، سینما و گرافیک ایران نیز بسیار تکرار شده است. این خطاب فصل مشترک تمام این آثار بوده است هرچند ادامه سخن متفاوت بوده است. و این خطاب و این صدا همواره ماندگار است. زنده‌یاد دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن -ادیب، شاعر و ایران‌پژوه- در یکی از یادداشت‌هایش در سال 1372 (در مجله هستی که روزگاری خودش سردبیرش بود) نوشته بود:
ایران از پای نمی‌اُفتد، می‌تپد و چون قُقنوس از خاکستر خود برمی‌خیزد... هزاران هزار صدا در خرابه‌هایِ تو پیچید که: «دیوان آمد، دیوان آمد!» این صدا در خرابه‌هایِ دیگر نیز پیچیده است و گوشِ روزگار با آن آشناست؛ ولی دیوان می‌آیند و می‌روند، غولان می‌آیند و می‌روند، دوال‌پایان پاورچین‌پاورچین می‌گذرند، و آن روندهٔ بزرگ که ایران نام دارد، می‌ماند.
در این پرونده می‌خواهیم جلوه‌هایی از تاب‌آوری و ایستادگی ایرانیان در برابر دیوان در روزگاران مختلف -از جمله همین روزگار- را از قاب هنر و ادبیات مرور کنیم.