مجله میدان آزادی: مرضیه برومند یکی از هنرمندان به یادماندنی سینمای ایران است که نه تنها در خاطره‌‌ی یک نسل از ایرانیان جاودان است که یکی از چهره‌های سینمای ایران است که هنوز کسی در حد و اندازه‌ی او در سینمای کودک و نوجوان ظاهر نشده است. در ادمه خبری بخوانید از این چهره‌ی خبرساز این روزهای سینمای ایران.
به گزارش مجله میدان آزادی، شانزدهم آبان‌ماه خبرگزاری ایسنا در متن ارسالی هیأت مدیره خانه‌ی سینما به این خبرگزاری خبر از استعفای مرضیه برومند، مدیرعامل این نهاد خبر داد.
مرضیه برومند از خانه سینما رفت
در این متن آمده است:
«به نام خدا
در تاریخ ۱۰ مهرماه ۱۴۰۲ سرکار خانم مرضیه برومند مدیرعامل محترم خانه سینما، استعفای خود را به هیات رئیسه اعلام کردند.
شرایط پیچیده‌ی حاکم بر سینمای ایران، تناقضات مدیریتی، مشکلات اقتصادی و فضاهای هیجانی تحمیل شده بر پیکر سینمای ایران، عرصه‌ی بسیار سختی را برای مدیریت این نهاد صنفی فراهم می‌کند که در طول این دوره نیز سخت و پیچیده‌تر شد و علیرغم تلاش‌های بی‌وفقه و دلسوزانه‌ی خانم برومند، کار را برای ایشان دشوار کرد.
هیات رئیسه‌ی خانه‌ی سینما با درک این وضعیت و پس از جلسات متعدد، با احترام به جایگاه و شأن ارزشمند همکار گرامی‌مان، ضمن قدردانی از تلاش‌های هشت ماهه‌ی صورت‌گرفته، با استعفای ایشان موافقت کرد.»
چرا مرضیه برومند استعفا داد؟
اما این استعفا یک غافلگیری برای اهالی سینما به همراه داشت، چون هنوز 8 ماه از قبول این مسئولیت از سوی مرضیه برومند نگذشته بود که از آن خداحافظی کرد.
بعد از انتشار این خبر مرضیه برومند در صفحه اینستاگرامش متنی منتشر کرد و از دلیل آمدن و این تصمیم بر رفتنش نوشت:
«من در تاریخ دهم مهرماه از سمت مدیریت عامل خانه سینما استعفا دادم. اما چرا آمدم و چرا رفتم؟
آمدم تا هیئت مدیره را در عبور از بحران‌های سختی که پشت سر گذاشته و همچنان درگیر پیامدهایش بود، یاری کنم. آمدم آغوش باز کنم و خانواده سینما به ویژه جوان‌ها را از افتادن به دامی که از هرسو برایشان گسترده شده به سلامت به در ببرم و نگذارم بیش از این از روح و روانشان هزینه بدهند.
آمدم تا هرآنچه احترام و اعتبار دارم به کار ببندم و از مدیران و مسئولین فرهنگی بخواهم از لجبازی و عناد و بی‌مهری و رفتارهای تند و اهانت‌آمیز با هنرمندان مخصوصا با خانم‌های بازیگر دست بردارند و به آنان هشدار بدهم، راهی که پیش گرفته‌اند جز عمیق‌تر شدن شکاف‌ها و نابودی سینما حاصلی ندارد. اما متاسفانه گوش شنوایی نبود، یا بود و تصمیم‌گیرندگان اصلی کسان دیگری بودند.
آمدم تا با پرهیز از گرفتار شدن در چرخه‌ی روزمرگی و برآوردن خواسته‌های ابتدایی و کوتاه‌مدت برخی از اعضا، مطالبات اصلی و بنیادین صنوف سینمایی را پیش ببرم و برنامه‌های کلان هیئت مدیره را که در اولویت خواسته‌های صنوف هم بود، دنبال و اجرا کنم، اما حاشیه‌ها و حوادث و رویدادهای غم‌انگیز پی‌درپی و جریانات و اختلاف نظرهای درونی خانه سینما منجر به توقف اجرای برخی از برنامه‌های کلان هیئت‌مدیره و محول شدن آن به آینده‌ای نامعلوم شد.
ناتوانی من در درک پیچیدگی‌ها و تناقض‌های درونی خانه سینما که در لغو رویداد سالانه‌ی موسوم به جشن سینما خود را نشان داد و همچنین خودداری سازمان سینمایی از پرداخت‌های به موقع تکلیفی به دلایل مختلف مزید بر علت شد و احساس کردم بودن من دیگر نه تنها ثمر ندارد بلکه ممکن است به این نهاد صنفی با ارزش و یگانه آسیب وارد کند، بنابراین استعفای خودم را تقدیم کردم و قول دادم تا تاریخ بیستم آبان همچنان خانه سینما را اداره کنم و به قولم عمل کردم.
برای خانه و خانواده‌ی پرافتخار سینما آرزوی سلامتی و موفقیت می‌کنم و همچنان در خدمت مردم و فرهنگ و هنر این سرزمین هستم.».
سخنان سیاسی مرضیه برومند و واکنش خانه سینما
استعفای مرضیه برومند، که پس از سخنرانی در مراسم ختم داریوش مهرجویی به یک چهره‌ی خبرساز تبدیل شده بود، این گمانه‌زنی را تقویت کرد که اختلافات اهالی سینما درباره‌ی سخنان او در این مراسم او را به استعفا واداشت. گمانه‌ای که همچنان به قوت خود باقی‌ست.
اما نگاهی به تاریخچه‌ی خانه‌ی سینما نشان از اختلافات و مشکلات عدیده‌ای در این نهاد صنفی دارد. موید این ادعا استعفای فرهاد توحیدی، قبل از برومند، در شهریور ماه 1402 از دبیری بیست‌وسومین دوره‌ی اهدای جوایز سالانه سینمای ایران (جشن خانه سینما) است.
خانه سینما در سال 1365 و در پی مصوبه مجلس مبنی بر اختصاص 2 درصد از درآمد فروش سینما برای بهبود وضعیت رفاهی و صنفی شاغلان سینما تاسیس شد. از جمله اهداف اصلی تشکیل خانه سینما حفظ و صیانت از حقوق مادی و معنوی دست‌اندرکاران حرفه‌ای تولید، توزیع و نمایش هنر/ صنعت سینما و همچنین ایجاد امنیت شغلی و تامین اجتماعی و ارتقای سطح آموزشی و حرفه‌ای دست‌اندرکاران سینمای ایران بود.
همان‌گونه که گذشت، از انگیزه‌های اصلی تأسیس مرکزی غیر دولتی با عنوان خانه سینما، حمایت مادی از حقوق هنرمندان و دست‌اندرکاران سینما و تئاتر بود تا با ایجاد شرایط بهینه‌ای برای فعالیت هنرمندان، آنان آسوده‌تر از قبل و با اطمینان به پشتوانه‌های مادی در حال و آینده بتوانند نسبت به احیای حقوق خود اقدام نموده و با فراغ بال بیشتری به فعالیت بپردازند اما اختلافات این صنف و نهادهای حکومتی این خانه را از اهداف اصلی تاسیس آن دور کرد. به طوری‌که بعد از بازگشایی در سال 92 و حالا بعد از 10 سال اگرچه منحل نشده است اما بود و نبود مرکزی که از رسالت اصلی‌اش دور شده است برای سینمای ایران چندان فایده‌ای ندارد.
ظاهرا اختلافات درونی این نهاد، عدم همراهی و حمایت صنف سینما از بزرگان و حامیان خود و البته همراهی نکردن وزارت فرهنگ و ارشاد که در نامه‌ی خانم برومند هم به آن اشاره‌ای شد، حتی چهره‌های میانه‌روی این صنف را نیز مجبور به استعفا می‌کند.
مطلب مرتبط:
نگاهی به زندگی و آثار مرضیه برومند