مجله میدان آزادی: «دریچه» اثری به کارگردانی «محمد ابراهیم شهبازی» است که در چهل و دومین جشنواره‌ی فیلم کوتاه به نمایش درآمد. در پنجمین صفحه از پرونده «جشنواره فیلم کوتاه تهران» ریویوی نقد، بررسی و تحلیل این اثر را به قلم زهرا ایزدی نیا در ادامه بخوانید:
داستان فیلم کوتاه «دریچه» اثر «محمد ابراهیم شهبازی» در زمان جنگ دوازده روزه ایران و اسرائیل می‌گذرد، اما مسئلۀ فیلم که مسئلۀ شخصیت اصلی‌ست، «تنهایی»ست.
[خطر لو رفتن داستان فیلم]
در ایام جنگ دوازده روزه، همۀ اهالی ساختمان در پی تهدید اسرائیل برای بمباران آن منطقه رفته‌اند و فقط پیرمرد فیلم، مانده است پیرمردی که احتمالا جایی برای رفتن ندارد و دلیلی هم. پیرمرد (با بازی «رضا رباط جزی») در انزاوی همیشگی خود بوده و حالا ترس نیز، به تنهایی‌اش اضافه شده است تا اینکه نور امیدی به واسطۀ یک دریچه در زندگی او روشن می¬شود. و داستان اصلی از اینجا آغاز می‌شود. پیرمرد، صدای پیرزنی را از پشت دیوار می‌شنود که او هم تنها مانده. خبرهای جنگ و شبکه‌های خارجی به ترس و استرس پیرزن دامن می‌زنند و پیرمرد با گوش ایستادن در کنار دریچۀ بخاری همۀ اینها را متوجه می‌شود. حالا پیرمرد انگیزه دارد فضای آرام و دلنشینی را برای پیرزن نادیدۀ همسایه ایجاد کند. اول کابل ماهواره را قطع می‌کند و بعد با وصل کردن ویدیوی خودش به تلویزیون پیرزن در پی پیدا کردن علایق زن است. پیرمرد که در تنهایی خودش با فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ضبط شده مشغول بوده، با نمایش دادن فیلم‌ها و کنسرت‌ها و شوها علایق پیرزن را پیدا می کند و خنده‌های پیرزن، جان به زندگی پیرمرد می‌دهد. اما لحظه‌ای که پیرمرد تصمیم می‌گیرد با دسته‌گلی به سراغ او برود، پیرزن رفته است.
.jpg)
پوستر فیلم کوتاه «دریچه» اثر «محمد ابراهیم شهبازی»
«دریچه» ایده و مضمونی تازه‌ای ندارد با اینهمه جزو فیلم‌هایی است که از موضوع جنگ دوازده روزه استفاده به جایی کرده است. فیلمی که ایدۀ داستانی آن از زمینۀ زمانی و جغرافیایی بیرون نمی‌زند. هر چند این داستان را در زمینه‌های دیگری از این جنس نیز قابل روایت است و وابستگی ذاتی به جنگ دوازده روزه ندارد.
بازی درست بازیگر نقش پیرمرد در به تصویر کشیدن فراز و فرودهای روحی خود، باورپذیر درآمده و ما را با شخصیت همراه می‌کند. در فیلمنامه گرچه سیر تحول قابل حدس شخصیت و پایان‌بندی قابل پیش‌بینی را نمی‌توان نادیده گرفت؛ اما آن چه که «دریچه» را به فیلمی دلنشین تبدیل می‌کند، پرداخت آرام و با طمأنینه شخصیت و فضاسازی برآمده از مضمون فیلم است. فیلمی که با حمایت سازمان «اوج» ساخته شده است.