مجله میدان آزادی: شب یلدا در فرهنگ ایرانی به شیوههای گوناگون با هنر و ادبیات نسبت پیدا میکند. به مناسبت شب یلدا در این مطلب یک صفحه درخشان از صفحات تاریخ خوشنویسی ایرانی را با هم مرور میکنیم:
عبید زاکانی از برترین شاعران فارسیسرا در قرن هشتم و همروزگار شاعر قرون حافظ شیرازی است. از او شعرهای درخشانی به جد و طنز در حافظۀ ادبیات فارسی و شعر ایرانی باقی مانده است. در افکار عمومی او را بیشتر به طنزها و هزلها و هجوهایش میشناسند ولی او در شکلهای دیگر شعر از جمله عاشقانه نیز اشعار درخشانی دارد. یکی از این شعرها یک رباعی عاشقانه است که از زیباترین شعرها با مضمون شب یلداست. رباعی را در ادامه بخوانید:
ای لعل لبت به دلنوازی مشهور
چشم سیهت به ترکتازی مشهور
با زلف تو قصهایست مشکل ما را
همچون شب یلدا به درازی مشهور
دو قرن پس از عبید زاکانی، در همان شهر عبید یعنی «قزوین» یکی از برترین خطاطان و خوشنویسان تاریخ خوشنویسی جهان سربرمیآورد: «میرعماد حسنی». میرعماد خوشنویس سرشناس قرن دهم از برترینهای خط نستعلیق و منبع الهام بسیاری از هنرمندان پس خود بوده است. از میرعماد آثار درخشان بسیاری در موزههای معتبر ایران از جمله در شهر قزوین موجود است که تا هنوز موجب شگفتی صاحبنظران است.
اما یکی از آثار درخشان میرعماد، خوشنویسی همین رباعی عاشقانۀ شاعر همسرزمین خود به خط نستعلیق است. او این خوشنویسی را با بسمهای عاشقانه یعنی «هوالمحبوب» آغاز کرده و پس از خطاطی شعر به زیباترین شیوۀ متصور، آن را با این عبارت امضا کرده است: «الفقیر میرعماد الحسنی غفرالله ذنوبه». به بهانۀ شب یلدا این خوشنویسی زیبا را در ادامه تماشا کنید:
